Leif GW Persson - De man die de draak doodde

'Is het een student medicijnen of zo?' Krijg nou wat, dacht Bäckström. Zo veel pit in de kleine roetmop.
'Ik heb begrepen dat hij in zijn vroegere vaderland veel doden heeft gezien,' zei Carlsson, maar deze keer zonder glimlach.
'Heeft hij dan iets gejat?' vroeg Bäckström, die oude reflexen had als het om iemand als de roetmop ging.

***

Van Stockholmer Leif GW Persson las ik ooit Tussen het verlangen van de zomer en de kou van de winter. Het was in de zomer van 2005. Ik zou net op reis vertrekken en die Persson bleef maar doorbomen over de moord op Olof Palme. Uiteindelijk duurde het zeven jaar voor ik hem een nieuwe kans gaf. Dat gebeurde met De man die de draak doodde, uitgegeven bij Cargo in 2011. Olof Palme komt nog even rondspoken, maar verder draait het verhaal volledig rond de figuur van Evert Bäckström, hoofdinspecteur en volleerd egoïst, racist, sexist en alcoholist. En er zijn vast nog -ismen te bedenken die bij hem passen.

Behalve Bäckström is er weinig verrassends aan De man die de draak doodde. Er is een lijk van een onverwacht rijke man, een verdachte Afrikaanse krantenjongen, een link met een gewapende overval. Bäckström, de koning van het zelfbehoud, schopt wat om zich heen, drinkt wat, vloekt nog wat (soms is dat zelfs grappig), en lost uiteindelijk de zaak op. En toegegeven: het eindigt anders dan Bäckström gehoopt had. Wat een verrassing.

De man die de draak doodde van Leif GW Persson - oorspronkelijke titel Den som dödar draken. En roman om ett brott - verscheen bij Cargo in 2011, vertaald uit het Zweeds door Elina van der Heijden en Kim Snoeijing.
397 blz, isbn 9789023469353