En politiek, dat is bij ons, en heus niet alleen bij ons, de kunst om je tegenstanders in de stront te duwen.
****
Commissaris Montalbano wordt oud. Hij zet nu 's morgens zijn wekker om in de sluimerperiode tussen ontwaken en opstaan niet meer te hoeven nadenken over alzheimer of over de dood. Hij wordt zowaar ook wat vriendelijker. Die arme stuntelende agent-telefonist Catarella is volledig over zijn toeren als hij van zijn baas een bedanktje krijgt. Daarnaast blijft Montalbano in zijn nieuwste avontuur natuurlijk dezelfde: liefhebber van lekker eten en vrouwelijk schoon, steeds op zijn hoede voor superieuren en smerige trucs van collega's. En jawel, ook deze keer brengt hij een moordzaak – een vertegenwoordiger in geneesmiddelen is vermoord aangetroffen, de broek op de enkels – tot een goed einde. Na een minder geslaagd intermezzo met een al te voorspelbaar verhaal in Het geduld van de spin, is Andrea Camilleri terug met een overtuigend en boeiend verhaal. Montalbano is en blijft een topper, grappig in al zijn chagrijn. Nu ook met een vriendelijk woord op tijd en stond.
Lees meer over Camilleri bij Italibro.
De maan van papier van Andrea Camilleri - oorspronkelijke titel La luna di carta - verscheen bij Serena Libri in 2006, vertaald uit het Italiaans door Willy Hemelrijk.
isbn 9076270341
Geen opmerkingen:
Een reactie posten