Pagina's

30 december 2010

Henning Mankell - De gekwelde man



En het was op dat moment, in die kamer met zijn ondoordringbare muren die niets anders dan een ver feestgedruis doorlieten, dat Wallander zich realiseerde dat Håkan von Enke bang was. Hij had het in zijn leven al veel vaker gezien: iemand die zich zorgen maakte over iets, ingebeeld of werkelijk. Hij wist zeker dat hij zich niet vergiste.


****


Net geen tien Wallanders, de laatste niet meer dan een bundel verhalen over de beginjaren van Zwedens bekendste speurder. Achteraf bekeken stond het in de sterren geschreven dat er nog een nummer tien zou volgen. De gekwelde man is het waardige en waardevolle sluitstuk van een van de beste thrillerseries ooit.

Wallander wordt oud. Hij kampt met geheugenstoornissen en te veel suiker in het bloed. Maar hij put veel vreugde uit de kleindochter die Linda hem schonk. Kleine Klara heeft ook een schoonzoon in zijn leven gebracht, Hans von Encke, een financieel expert in Kopenhagen. Wallander wordt uitgenodigd voor het verjaardagsfeest van diens vader Håkan, een marineofficier op rust. Die maakt zich zorgen over iets. Waarover wordt pas echt een raadsel wanneer hij spoorloos verdwijnt. Een zaak voor de Stockholmse politie, maar Wallander zou Wallander niet zijn als hij die gewoon haar gang liet gaan.

De plot is Mankelliaans maatschappelijk relevant, al stoelt hij in de tijd van de Koude Oorlog: een oost-westconflict in het in naam neutrale Zweden. Daarbovenop de strijd tegen de ouderdom van een man die we al negen boeken lang zagen evolueren tot wat hij nu is. Een goeie speurder, misschien de allerbeste, maar ook stilaan een oude man. Wallander blijft verder leven, al was het maar in de vorm van ruim een halve meter boekenplank. Een halve meter die bij de echte thrillerfan niet mag ontbreken.

De gekwelde man van Henning Mankell - oorspronkelijke titel Den orolige mannen - verscheen bij De Geus in 2010, vertaald uit het Zweeds door Janny Middelbeek-Oortgiesen.
603 blz, isbn 9789044515244

Geen opmerkingen: