Luis Fernando Verissimo - De engelenclub

Lucídio bood aan me te helpen bij het etentje. Ik accepteerde zijn aanbod vooral omdat ik hem wilde voorstellen aan de anderen. Dat niet, zei hij, nee, hij wilde liever niet eens zijn gezicht laten zien. Per slot van rekening maakte hij geen deel uit van de club. Hij zou in de keuken blijven. Ik stelde voor dat hij zijn gigot d'agneau maakte, maar toen zei hij iets wat me op dat moment intrigeerde: 'Nee, die bewaar ik voor het laatst.'

****

De Picadinhoclub heeft al twintig jaar de gewoonte elke maand samen te komen voor een etentje bij een van de tien leden. De ene is intussen rijk geworden, een andere is al aan zijn derde vrouw toe, drie van hen hebben samen hun zaak failliet zien gaan. De laatste twee jaar, sinds de dood van een van de leden, gaat het achteruit. De meesten willen ermee stoppen, maar Daniel weet hen te overtuigen nog één jaar door te gaan. Hij heeft zelfs al een nieuwe kok gevonden, Lucídio. Die maakt elke keer het lievelingsgerecht van een van de mannen, en met veel bijval: 'Zeggen dat een gezicht begint te stralen is een literaire conventie, maar João's gezicht was echt gaan stralen. Het was van puur genot van kleur veranderd.' Het is duur betaald genot, want telkens sterft een van de mannen na de maaltijd. En toch gaan de mannen er gewoon mee door. Een maand later zijn de overlevenden weer present.

De Braziliaan Luis Fernando Verissimo scoort met De engelenclub een schot in de roos. Wat drijft een groep ertoe zich letterlijk, bewust dood te eten? En waarom net zij? Het mysterie neemt toe naarmate er meer doden vallen. Wie zal de volgende zijn? Wie de laatste? En wat heeft Lucídio ermee te maken? De engelenclub is een heerlijke roman, spannend tot de laatste beet.

De engelenclub van Luis Fernando Verissimo - oorspronkelijke titel O clube dos anjos - verscheen bij Athenaeum - Polak & Van Gennep in 2011, vertaald uit het Portugees door Harrie Lemmens.
111 blz, isbn 9789025368791