Karin Fossum - Ik kan in het donker zien

Iedereen heeft kwaliteiten, iedereen heeft een talent, iedereen heeft recht op respect voor de persoon die hij is. Zo willen wij mensen graag denken. Maar er bestaan nu eenmaal verrotte individuen en ik ben er zo een, dat geef ik toe. In sommige situaties kan ik werkelijk een monster zijn, zo erg dat ik er zelf van schrik.

***

Karin Fossum is een blijvertje. Ik kan geen slecht boek van haar opnoemen, en ze schreef toch al een aardig rijtje bijeen. Fossum lijkt zich niet veel aan te trekken van conventies. Haar thrillers zijn niet spannend, haar commissaris Sejer is niet alomtegenwoordig (in dit geval zelfs afwezig) en vooral: haar schurken zijn dutsen. Je kan niet anders dan er medelijden mee krijgen. Denk maar aan de pedofiel in Een andere voorkeur, of aan Riktor uit Ik kan in het donker zien, een verpleger die al eens een oudje de haren uit het hoofd trekt of haar pillen doorspoelt in het toilet. Na een verdacht sterfgeval in het rusthuis wordt hij beschuldigd van moord. Alleen: net dat heeft hij níét gedaan.

Riktor verdient eigenlijk geen medelijden. Hij heeft begot niet eens een jeugdtrauma opgelopen dat een en ander zou verklaren. Hij is gewoon een eenzaat op zoek naar aandacht en vriendschap, maar wordt telkens weer verraden, of hoogstens genegeerd. Fossum is vooral goed in het uitdiepen van het grijze gebied tussen zwart en wit. Fossum is de koningin van de ja, maar's, de bedachtzaamheid, de menselijkheid. Afgaande op de internetfora van onze populaire kranten zouden we wat meer Fossums kunnen gebruiken. Waarmee ik die sadist van een Riktor niet wil vrijspreken, natuurlijk. Die verdient de doodstraf. Minstens.

Overzicht van de boeken van Karin Fossum

Ik kan in het donker zien van Karin Fossum - oorspronkelijke titel Jeg kan se i mørket - verscheen bij Manteau in 2012, vertaald uit het Noors door Lucy Pijttersen.
231 blz, isbn 9789022326718