Begeerte, en vooral niet te beheersen begeerte, brengt ons tot onvermoede daden. Die verziekt en bederft alles, en soms kan het een reden worden om iemand te vermoorden. Vooral wanneer die begeerte omslaat in iets gevaarlijks.
Een obsessie, zei Marcus bij zichzelf terwijl hij dacht aan de spookbeelden die Raffaele Altieri kwelden.
****
Ik was vergeten hoe goed ik Wire in the Blood vond. De boeken van Val McDermid heb ik nooit gelezen, maar de tv-serie zal ik niet snel vergeten. Voor wie de serie niet kent: Tony Hill is een sociaal onaangepaste psycholoog die gesprekjes voert met zichzelf in een poging een sadistische moordenaar te vatten die jongedames vastketent aan een hemelbed met rode lakens omdat zijn bijbellievende moeder zijn transseksuele neigingen onderdrukte. Dat is wel wat anders dan een minzame inspector Barnaby die de oude vrouwtjes vanachter hun gordijnen de overspelige buren ziet zitten beloeren. Kortom, viva Tony Hill.
Maar genoeg reclame voor andermans werk in wat een recensie zou moeten zijn van Het tribunaal van de ziel, na De souffleur het tweede boek van Donato Carrisi in Nederlandse vertaling. Het punt is dat hoofdpersonage Marcus van ver doet denken aan Tony Hill, vooral in de eerste hoofdstukken. Marcus is zijn geheugen kwijtgeraakt tijdens een schietpartij in Praag, dus schrijft hij al wat hem te binnen schiet over zijn laatste herinnering - iets met drie schoten - op de muur naast zijn bed. Wat hij in het verleden ook gedaan heeft, blijkbaar deed hij dat goed, want ene Clemente schakelt hem in om een verdwenen meisje op te sporen. Haar vermoedelijke ontvoerder ligt in coma, maar gewoonlijk liet hij zijn slachtoffers nog een maand in leven alvorens ze te doden. Het einde van die maand komt gevaarlijk dichtbij.
Parallel met Marcus' dubbele zoektocht - naar het meisje en naar zijn verleden - verdiept politiefotografe Sandra zich in de dood van haar man, die blijkbaar iets duisters op het spoor was. Dat alles heeft te maken met de penitenzieri, een soort kerkelijk tribunaal dat oordeelt over zaken waarvoor de gewone parochiebiechtvader niet bevoegd is. Carrisi schrijft gedreven door een oprechte verontwaardiging over een parallel systeem van rechtspleging. Het tribunaal van de ziel combineert bijna onopgemerkt moeilijke onderwerpen als wraak en vergiffenis met de opwinding van een echte thriller, compleet met religieuze mystiek, persoonsverwisselingen en een uitzonderlijke seriemoordenaar. Het etiket 'literaire thriller' was nooit zo op zijn plaats als hier.
Maar genoeg reclame voor andermans werk in wat een recensie zou moeten zijn van Het tribunaal van de ziel, na De souffleur het tweede boek van Donato Carrisi in Nederlandse vertaling. Het punt is dat hoofdpersonage Marcus van ver doet denken aan Tony Hill, vooral in de eerste hoofdstukken. Marcus is zijn geheugen kwijtgeraakt tijdens een schietpartij in Praag, dus schrijft hij al wat hem te binnen schiet over zijn laatste herinnering - iets met drie schoten - op de muur naast zijn bed. Wat hij in het verleden ook gedaan heeft, blijkbaar deed hij dat goed, want ene Clemente schakelt hem in om een verdwenen meisje op te sporen. Haar vermoedelijke ontvoerder ligt in coma, maar gewoonlijk liet hij zijn slachtoffers nog een maand in leven alvorens ze te doden. Het einde van die maand komt gevaarlijk dichtbij.
Parallel met Marcus' dubbele zoektocht - naar het meisje en naar zijn verleden - verdiept politiefotografe Sandra zich in de dood van haar man, die blijkbaar iets duisters op het spoor was. Dat alles heeft te maken met de penitenzieri, een soort kerkelijk tribunaal dat oordeelt over zaken waarvoor de gewone parochiebiechtvader niet bevoegd is. Carrisi schrijft gedreven door een oprechte verontwaardiging over een parallel systeem van rechtspleging. Het tribunaal van de ziel combineert bijna onopgemerkt moeilijke onderwerpen als wraak en vergiffenis met de opwinding van een echte thriller, compleet met religieuze mystiek, persoonsverwisselingen en een uitzonderlijke seriemoordenaar. Het etiket 'literaire thriller' was nooit zo op zijn plaats als hier.
Het tribunaal van de ziel van Donato Carrisi - oorspronkelijke titel Il tribunale delle anime - verscheen bij Wereldbibliotheek in 2012, vertaald uit het Italiaans door Henrieke Herber en Karoline Sabbatino.
382 blz, isbn 9789028424630
Geen opmerkingen:
Een reactie posten