Op het pamflet stond in grote letters een duidelijk bericht: Woensdag 2 november. Alle werknemers van Moosbrugger moeten zich, voordat zij aan het werk gaan, vervoegen in loods 4 in verband met dringende mededelingen. De Directie.
De aankondiging van de nieuwe maatregelen moest daar worden medegedeeld waar het bedrijf zijn bliksemactie had uitgevoerd. Uit die keuze sprak machtsvertoon, het was een ode aan de arrogantie.
***
Het wel en wee van de Italiaanse economie laat de jury van de Premio Strega niet onberoerd. In 2011 betreurde winnaar Edoardo Nesi de teloorgang van kleine ondernemingen, terwijl groten zoals Fiat verwend worden met extra subsidies. In 2013 ging de felbegeerde prijs naar Walter Siti's Resistere non serve a niente, over de uitwassen van de geldmaatschappij. Siti won toen van Alessandro Perissinotto, die in De dwalingen van de ouders ook al zijn linkse hart laat spreken.
Guido Marchisio, de directeur van een toeleveringsbedrijf in de Turijnse autoindustrie - de stad van Fiat - krijgt de opdracht een reorganisatie door te voeren. De Duitse hoofdzetel heeft besloten dat banen moeten verdwijnen. Guido en zijn directe baas stellen een plan van aanpak op: de jonge vrouwen, de telaatkomers, de vakbondsleden kunnen een aangetekende brief verwachten. Met een stok achter de deur weliswaar: van in het begin is het duidelijk dat enkele vakbondsleden toch zullen mogen blijven, als een vooraf bedisseld teken van goede wil. Cynisch genoeg beschouwt Marchisio de reorganisatie als een positief punt in zijn carrière, een kans om zijn doortastendheid te tonen aan andere potentiële werkgevers.
En dan komt er een andere kant aan het verhaal. Guido's herinneringen aan de Rode Brigades die in de jaren zestig directeurs van Fiat in de benen schoten komen terug wanneer een man hem meent te herinneren van de lagere school. Alleen zou die in een arbeiderswijk gestaan hebben, een oord waar Guido nooit geweest is. De jongen in kwestie had nochtans, net als Guido, twee verschillend gekleurde ogen. Als afleiding van het gedoe in de fabriek gaat Guido op zoek naar de geschiedenis van die jongen, met verrassend resultaat.
Afkomst zegt veel over hoe we naar de wereld kijken, zo blijkt uit De dwalingen van de ouders. Een verleden ga je niet zomaar uit de weg, zelfs niet als het een onbewust verleden betreft. Ondanks een zeer cynische kijk op het bedrijfsleven, stelt Perissinotto pertinente vragen.
Guido Marchisio, de directeur van een toeleveringsbedrijf in de Turijnse autoindustrie - de stad van Fiat - krijgt de opdracht een reorganisatie door te voeren. De Duitse hoofdzetel heeft besloten dat banen moeten verdwijnen. Guido en zijn directe baas stellen een plan van aanpak op: de jonge vrouwen, de telaatkomers, de vakbondsleden kunnen een aangetekende brief verwachten. Met een stok achter de deur weliswaar: van in het begin is het duidelijk dat enkele vakbondsleden toch zullen mogen blijven, als een vooraf bedisseld teken van goede wil. Cynisch genoeg beschouwt Marchisio de reorganisatie als een positief punt in zijn carrière, een kans om zijn doortastendheid te tonen aan andere potentiële werkgevers.
En dan komt er een andere kant aan het verhaal. Guido's herinneringen aan de Rode Brigades die in de jaren zestig directeurs van Fiat in de benen schoten komen terug wanneer een man hem meent te herinneren van de lagere school. Alleen zou die in een arbeiderswijk gestaan hebben, een oord waar Guido nooit geweest is. De jongen in kwestie had nochtans, net als Guido, twee verschillend gekleurde ogen. Als afleiding van het gedoe in de fabriek gaat Guido op zoek naar de geschiedenis van die jongen, met verrassend resultaat.
Afkomst zegt veel over hoe we naar de wereld kijken, zo blijkt uit De dwalingen van de ouders. Een verleden ga je niet zomaar uit de weg, zelfs niet als het een onbewust verleden betreft. Ondanks een zeer cynische kijk op het bedrijfsleven, stelt Perissinotto pertinente vragen.
De dwalingen van de ouders van Alessandro Perissinotto - oorspronkelijke titel Le colpe dei padri - verscheen bij Serena Libri in 2014, vertaald uit het Italiaans door Aafke van der Maade.
340 blz, isbn 9789076270807
Geen opmerkingen:
Een reactie posten