****
Antonio Pennacchi won in 2010 de Premio Strega voor Het Mussolinikanaal, de onvergetelijke familiegeschiedenis van de Peruzzi's, kolonisten die uit het noorden van Italië wegtrokken om de pas drooggelegde moerassen van de Agro Pontino, ten zuidoosten van Rome, te gaan bevolken. Onder het bewind van de fascisten werd er zelfs een stad gesticht, Littoria, al had de Duce het graag iets kleinschaliger gezien.
Broederstrijd gaat verder waar Het Mussolinikanaal eindigde, en omvat de periode van de Tweede Wereldoorlog tot nu. De hoofdrollen zijn opnieuw voor de Peruzzi's, een bont allegaartje met hun familievetes, romances, overspel en foute beslissingen. Vóór de oorlog zijn het onverbeterlijke fascisten. Tenslotte was het Mussolini die hen land en boerderij bezorgde. Maar dat maakt hen nog geen fascisten ná de oorlog. 'Ervoor is ervoor, en erna is erna', meent de verteller. Ervóór was zowat iedere Italiaan fascist, want 'ze stonden aan de kant van de winnaar'. Tot plots de geallieerden landen op Sicilië.
Zolang de Peruzzi's zelf de Italiaanse naoorlogse geschiedenis kunnen illustreren, door zoals Diomedes eerst mee te heulen met de Duitsers en na de oorlog steenrijk te worden dankzij lucratieve bouwcontracten (de maffia is niet ver weg), is dat mooi meegenomen. Pennacchi hanteert daarbij een vrij directe en humoristische stijl, waarbij hij de lezer soms rechtstreeks aanspreekt. Maar wanneer Diomedes en zijn tantes, neven en ooms naar de achtergrond verdwijnen, wanneer het over de nationale politiek gaat, dreigt het boek vervelend te worden. Het was wellicht niet nodig élke partizanengroep te vermelden, of elk nieuw kabinet dat gevormd wordt.
Gelukkig herpakt Pennacchi zich, met als sluitstuk het moment waarop de verteller zelf duidelijk maakt wie hij is en hoe hij in het familieverhaal past. Broederstrijd is geen overweldigend boek zoals Het Mussolinikanaal, maar dat ligt louter aan enkele mindere passages.
Broederstrijd van Antonio Pennacchi - originele titel Canale Mussolini. Parte seconda - verscheen bij De Bezige Bij in 2017, vertaald uit het Italiaans door Mieke Geuzebroek en Pietha de Voogd.
'Noemen jullie dat een dorp?' raasde de Duce [...] toen hij de plannen onder ogen kreeg. 'Dit is Parijs! Krijg de vliegende tering, allebei! Dit is een metropool!' En op 30 juni 1932 was hij niet eens naar de eerstesteenlegging gekomen: 'Sticht 'm zelf maar! En dank God op je blote knieën dat ik jullie niet verban.'
Broederstrijd gaat verder waar Het Mussolinikanaal eindigde, en omvat de periode van de Tweede Wereldoorlog tot nu. De hoofdrollen zijn opnieuw voor de Peruzzi's, een bont allegaartje met hun familievetes, romances, overspel en foute beslissingen. Vóór de oorlog zijn het onverbeterlijke fascisten. Tenslotte was het Mussolini die hen land en boerderij bezorgde. Maar dat maakt hen nog geen fascisten ná de oorlog. 'Ervoor is ervoor, en erna is erna', meent de verteller. Ervóór was zowat iedere Italiaan fascist, want 'ze stonden aan de kant van de winnaar'. Tot plots de geallieerden landen op Sicilië.
Zolang de Peruzzi's zelf de Italiaanse naoorlogse geschiedenis kunnen illustreren, door zoals Diomedes eerst mee te heulen met de Duitsers en na de oorlog steenrijk te worden dankzij lucratieve bouwcontracten (de maffia is niet ver weg), is dat mooi meegenomen. Pennacchi hanteert daarbij een vrij directe en humoristische stijl, waarbij hij de lezer soms rechtstreeks aanspreekt. Maar wanneer Diomedes en zijn tantes, neven en ooms naar de achtergrond verdwijnen, wanneer het over de nationale politiek gaat, dreigt het boek vervelend te worden. Het was wellicht niet nodig élke partizanengroep te vermelden, of elk nieuw kabinet dat gevormd wordt.
Gelukkig herpakt Pennacchi zich, met als sluitstuk het moment waarop de verteller zelf duidelijk maakt wie hij is en hoe hij in het familieverhaal past. Broederstrijd is geen overweldigend boek zoals Het Mussolinikanaal, maar dat ligt louter aan enkele mindere passages.
479 blz, isbn 9789023402237
Geen opmerkingen:
Een reactie posten