In zo'n verhaal als dit zou een dode meer of minder niets hebben uitgemaakt. Gewoon omdat je nooit op smerissen kunt vertrouwen. Net als hoeren hebben ze altijd een laatste gunst van je te vragen.
****
Tot ziens liefje, vaarwel werd door uitgeverij Wereldbibliotheek op de markt gebracht als roman. Maar vergis u niet: de misdaden vliegen je wel degelijk om de oren. Het boek begint al met een executie: Giorgio Pellegrini moet zijn maat afknallen ergens in de Zuid-Amerikaanse jungle. Beiden zijn samen gevlucht uit Italië wanneer hen daar een proces boven het hoofd hangt. Als extreem-linkse terroristen dachten ze bij de guerilla een aangenaam onderkomen te vinden. Maar Giorgio vindt er niets aan, en hij besluit terug te keren naar Italië. Daar slaagt hij erin een ander voor zijn misdaad te laten opdraaien, en ontaardt hij in een ordinaire gangster. Drugs, prostitutie, afpersingen en vergeldingen: Giorgio mengt zich in alle vuile zaakjes, met een gewelddadige overval als hoogtepunt.
Massimo Carlotto is een rasechte Italiaan. In al zijn boeken, ook die rond privédetective de Alligator, zijn corrupte politici en machtsbeluste politieagenten nooit veraf. Smeris Anedda is daarvan wel het ergste voorbeeld dat je je kan voorstellen. Door en door rot, en altijd te vinden voor een deal – in ruil voor cash, uiteraard. Maar ook Giorgio zelf is geen engeltje. Hij schrikt niet terug voor een nekschot hier en een verbrijzelde neus daar. Giorgio is door Carlotto raak geschetst als een egoïst, een opportunist die alles naar zijn hand zet en daarvoor letterlijk over lijken gaat. Tot ziens liefje, vaarwel is het verhaal van een doorgewinterde gangster, neergepend alsof hij een dagboek schreef. Zonder scrupules en zonder een greintje spijt. Misschien een tikkeltje te gevoelloos, maar net daarom des te schokkender.
Massimo Carlotto is een rasechte Italiaan. In al zijn boeken, ook die rond privédetective de Alligator, zijn corrupte politici en machtsbeluste politieagenten nooit veraf. Smeris Anedda is daarvan wel het ergste voorbeeld dat je je kan voorstellen. Door en door rot, en altijd te vinden voor een deal – in ruil voor cash, uiteraard. Maar ook Giorgio zelf is geen engeltje. Hij schrikt niet terug voor een nekschot hier en een verbrijzelde neus daar. Giorgio is door Carlotto raak geschetst als een egoïst, een opportunist die alles naar zijn hand zet en daarvoor letterlijk over lijken gaat. Tot ziens liefje, vaarwel is het verhaal van een doorgewinterde gangster, neergepend alsof hij een dagboek schreef. Zonder scrupules en zonder een greintje spijt. Misschien een tikkeltje te gevoelloos, maar net daarom des te schokkender.
Lees meer over Carlotto bij Italibro.
Tot ziens liefje, vaarwel van Massimo Carlotto - oorspronkelijke titel Arrivederci amore ciao - verscheen bij Wereldbibliotheek in 2006, vertaald uit het Italiaans door Elke Parsa.
isbn 9028421602
Geen opmerkingen:
Een reactie posten