Ik hou niet van dunnetjes
'Ik hou niet van dunnetjes', merkt Wouter van Mastricht op wanneer ik hem vraag wat voor boek hij wilde schrijven. Het moest een mix worden van spanning, romantiek en emoties. Voeg daarbij Van Mastrichts passie voor geschiedenis, vooral die van de zeventiende eeuw, en daar heb je het recept van Spaans vuur, een vuistdikke thriller over Maastricht anno 1635. Evan Sharpe, een tolk in dienst van het Hollandse leger, krijgt de opdracht een Spaans complot te ontrafelen, dat erop gericht is Maastricht te verlossen van de calvinisten. Spaans vuur werd een succes: in korte tijd werden 16.000 exemplaren verkocht, meteen goed voor een vierde druk. Wij schotelden Van Mastricht enkele vragen voor. Een verslag.Maastricht als openluchtmuseum
"Ik heb bijna mijn hele werkzame leven geschreven, aangezien ik altijd in communicatie-afdelingen heb gewerkt bij grote concerns. Dat betekent jaarverslagen schrijven, toespraken, persberichten, bedrijfsbladen, enzovoort. Voornamelijk vrij formele teksten dus. Drie jaar geleden, toen ik wat meer tijd kreeg, heb ik onder dezelfde naam een kinderboek geschreven dat veel succes heeft gehad.” Zelf leest Van Mastricht voornamelijk Amerikaanse en Engelse auteurs. “Craig Thomas, Lee Child, Van Lustbader. Ik hou niet zo van de supermacho die met het mes tussen de tanden door de bosjes sluipt; evenmin van bloed op elke bladzijde, ledematen die je voortdurend om de oren vliegen of seks om maar de aandacht te blijven trekken.”
Van opleiding is Van Mastricht cultuurhistoricus. “Ik ben altijd heel erg in geschiedenis geïnteresseerd geweest, en met name in de zeventiende eeuw. Dat vind ik de meest interessante tijd: een tijd van snelle veranderingen, ontdekkingen, kunst en cultuur. Denk maar aan de VOC, de Hollandse Meesters, de Bouwkunst, het afschudden van de Spanjaarden, het ontstaan van een eenheidsstaat, de start van het postverkeer, inpolderingen, religieuze onrust.” Van Mastricht vertelt ook graag over zijn hobby. “Als cultuurhistoricus loop ik door Maastricht als was het een openluchtmuseum. Ik leid al langer groepen mensen in de stad rond. Spaans vuur heeft echter voor een grote toestroom aan mensen gezorgd die ik allemaal graag en voor niks de stad laat zien, zij het nu vooral toegespitst op het boek.”
Ik hou niet van dunnetjes
“Ik heb zeer bewust gekozen voor een breed publiek, dat niet erg diep historisch is onderlegd. Ik wilde gewoon een leuk, spannend boek schrijven gebaseerd op waargebeurde feiten. Verder moest het lekker dik zijn - ik hou niet van dunnetjes - en een mix van een aantal elementen: historie, spanning, romantiek, emoties. Allemaal elementen uit het dagelijkse leven – sla er de krant maar eens op na."
"Desondanks had ik niet verwacht dat het zo omvangrijk zou worden. Je vertelt gewoon je verhaal en op enig moment is het af. Punt. De omvang is secundair. Veel mensen hebben me gezegd dat als het boeiend is ze nog best een veel dikker boek zouden lezen. Ik heb er wel op gelet dat de hoofdstukken niet al te lang werden, en ook die ingedeeld in kortere scènes, zodat mensen kunnen stoppen waar ze willen. Ik weet dat mensen in deze drukke tijden maar weinig gelegenheid hebben om te lezen.”
De Gouden Eeuw
Uitgebreid onderzoek is natuurlijk onvermijdelijk. Gelukkig is over de Gouden Eeuw veel gekend. Toch plaatst Van Mastricht hier enkele kanttekeningen bij. “Wat ik vooral in de wetenschappelijke teksten mis is de motivatie van waaruit mensen handelen. Veel geschiedschrijving was tot voor kort voornamelijk gebaseerd op jaartallen en belangrijke personages; pas de laatste decennia is er meer belangstelling gekomen voor sociale en economische geschiedenis.” Mede daardoor is het niet eenvoudig je in te leven in een tijd die al enkele eeuwen achter ons ligt. “Je verplaatsen in die tijd is, hoeveel fantasie je ook hebt, onmogelijk. Niemand van onze tijd kan zich voorstellen dat er geen gas, licht en warmte was, geen vuilnisophaaldienst, ongezond water, ziektes, onvoldoende medische kennis, een enorme sterfte en ellende. Voeg daarbij de geringe scholing, een beperkt wereldbeeld en een tijd waarin er geen eenheidsstaat was. Dan is, denk ik, voldoende aangegeven waarin de moeilijkheid van een dergelijk boek schuilt.”
“Onderzoek en schrijven hebben me samen twee jaar gekost. Het lastigst is de tamelijk complexe materie in gewone, normale spreekstijl te gieten. Ik vind het belangrijk dat je de lezer niet vermoeit, dat hetgeen je wil overdragen zo onopvallend mogelijk, als het ware “onderhuids” met de tekst meeloopt.”
Het vervolg
Van Mastricht ziet zichzelf geen ander type boeken schrijven. “Ik wil het bij dit genre houden. Het past het best bij wat ik wil en kan. Ik zal in totaal drie delen met dezelfde hoofdpersoon schrijven. Het volgende boek heb ik inmiddels in mijn hoofd. Het zal gaan over een episode uit de vaderlandse zeegeschiedenis. Dat betekent dat het “open einde” van Spaans vuur vooralsnog niet wordt ingevuld…
2 opmerkingen:
Prachtig boek! Inmiddels heb ik het voor de tweede keer gelezen en vond het weer buitengewoon lezenswaardig, zeer spannend en vol met stilistische hoogstandjes!
Alleen maar coplimenten!
Marius Wessels
Historicus en auteur van o.m. de Nederlandse traditie van vrijheid
Spannend boek, ook ik heb het al twee keer gelezen. Extra spannend als je de locaties waar het zich afspeelt kent. Nu ligt Tromps Armada op het nachtkastje de verwachtingen zijn hoog gespannen.
Een reactie posten