 |  |
Hij haatte het wanneer ze deden alsof ze verontwaardigd waren. Wanneer ze elkaar als honden in het park de kont likten. Hij haatte de ruzies die niet langer duurden dan een scheet. Hij haatte de collectes voor de kindertjes in Afrika terwijl er in Italië mensen waren die honger leden. Hoeren met ronde tieten als meloenen, opgespoten lippen, gezichten die allemaal gelijk waren.
***
Niccolò Ammaniti, tot nu toe vooral bekend van het tevens verfilmde Ik ben niet bang, won dit jaar de Premio Strega, de meest prestigieuze Italiaanse literatuurprijs. Niet onterecht, al dringt de bedoelde tragedie niet helemaal door. En zijn er grenzen aan wat er kan voorvallen op een paar uren tijd.
De dertienjarige Cristiano Zena woont bij zijn vader Rino, een drinkende, werkloze, gewelddadige, getatoeëerde neonazi. Het soort dat je niet graag na donker op straat tegenkomt. Rino heeft samen met zijn vrienden Vier Kazen en Danilo het plan opgevat een bankautomaat te kraken. Maar wanneer het moment van de overval eraan komt, slaat de nacht om in een hallucinante aaneenschakeling van rampen. Een storm, een verkrachting, een dode. De redding moet komen van de meest onschuldige van allemaal: Cristiano.
Zo God het wil toont de kracht van familiebanden, zelfs al is die familie het vertrouwen niet altijd waard. Ondanks de ellende waar ze dagelijks in leven is de grootste angst van Rino en Cristiano dat ze van elkaar gescheiden worden. Dat is nochtans wat dreigt te gebeuren in die ene noodlottige nacht. Cristiano schreeuwt zijn onmacht uit. God is een klootzak die vroeg of laat alles van je afpakt. Je krijgt vanzelf sympathie voor het kleine gezin, ook al besef je dat Cristiano elders beter af zou zijn. Zo God het wil is een duistere roman, een beangstigend beeld van een deel van de Italiaanse samenleving dat geen kansen krijgt erbovenop te komen. Een mooi voorbeeld ook van de Italiaanse noir. Je weet dat het niet goed zal aflopen, maar je weet niet uit welke hoek het onheil zal komen. Lichtpuntjes zijn zeldzaam in Zo God het wil.
Lees meer over Ammaniti bij Italibro.
Zo God het wil van Niccolò Ammaniti - oorspronkelijke titel Come Dio Comanda - verscheen eind 2007 bij Lebowski Publishers, vertaald uit het Italiaans door Etta Maris. 446 pagina's, isbn 9789048800452.
De dertienjarige Cristiano Zena woont bij zijn vader Rino, een drinkende, werkloze, gewelddadige, getatoeëerde neonazi. Het soort dat je niet graag na donker op straat tegenkomt. Rino heeft samen met zijn vrienden Vier Kazen en Danilo het plan opgevat een bankautomaat te kraken. Maar wanneer het moment van de overval eraan komt, slaat de nacht om in een hallucinante aaneenschakeling van rampen. Een storm, een verkrachting, een dode. De redding moet komen van de meest onschuldige van allemaal: Cristiano.
Zo God het wil toont de kracht van familiebanden, zelfs al is die familie het vertrouwen niet altijd waard. Ondanks de ellende waar ze dagelijks in leven is de grootste angst van Rino en Cristiano dat ze van elkaar gescheiden worden. Dat is nochtans wat dreigt te gebeuren in die ene noodlottige nacht. Cristiano schreeuwt zijn onmacht uit. God is een klootzak die vroeg of laat alles van je afpakt. Je krijgt vanzelf sympathie voor het kleine gezin, ook al besef je dat Cristiano elders beter af zou zijn. Zo God het wil is een duistere roman, een beangstigend beeld van een deel van de Italiaanse samenleving dat geen kansen krijgt erbovenop te komen. Een mooi voorbeeld ook van de Italiaanse noir. Je weet dat het niet goed zal aflopen, maar je weet niet uit welke hoek het onheil zal komen. Lichtpuntjes zijn zeldzaam in Zo God het wil.
Lees meer over Ammaniti bij Italibro.
Zo God het wil van Niccolò Ammaniti - oorspronkelijke titel Come Dio Comanda - verscheen eind 2007 bij Lebowski Publishers, vertaald uit het Italiaans door Etta Maris. 446 pagina's, isbn 9789048800452.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten