 |  |
Montalbano werd er moedeloos van. Veranderden dingen dan nooit? Hoe je 't ook wendde of keerde, het kwam altijd neer op bloedbanden of samenzweringen tussen maffia en politiek, tussen maffia en zakenwereld, tussen politiek en bankwezen, tussen witwassers en woekeraars...
****
Tot voor kort was commissaris Montalbano een vaste waarde bij de kleine Amsterdamse uitgeverij Serena Libri. Toen kwam uitgeverij Prometheus op het spoor van Camilleri's toenemende succes, en Montalbano verkaste naar een nieuwe stek in de Italiaanse Nero-reeks. Maar wees gerust: ook al ziet het er anders uit, Montalbano is zichzelf gebleven. En hoe.
Het zomert volop in Vigatà en Livia, Montalbano's vriendin-op-afstand, geeft hem de opdracht in de buurt een vakantiehuisje te boeken voor haar vrienden. Veel keuze heeft Montalbano niet meer, maar het lukt. Hij vindt een mooi huis op loopafstand van de zee. Nu ja, mooi. Allerhande ongedierte onderneemt pogingen het huis over te nemen: eerst kakkerlakken, daarna muizen en ten slotte spinnen. Tot grote wanhoop van diens ouders verdwijnt vervolgens ook nog het kleine ettertje Bruno. Om een lang verhaal kort te maken: Montalbano vindt de jongen terug en ontdekt in één moeite een verborgen appartement, inclusief een lijk in een kist. Daarmee krijgt Montalbano putje zomer een moordzaak op zijn bord.
Weinig schrijvers brengen hun lezers zo aan het lachen als Camilleri, en Verstikkende zomerhitte gaat nog een stukje verder dan zijn voorgangers (een tikkeltje té ver?), met bijvoorbeeld de arme stuntel Catarella in de vorm van zijn leven. Montalbano's relatie met Livia wordt intussen zwaar op de proef gesteld, en zijn aversie tegen de wijdverbreide corruptie komt noodgedwongen nog eens bovendrijven. Maar hé, niets dat een goed bord olijven of een inktvissalade niet kunnen oplossen. Verstikkende zomerhitte is een uitstekend alternatief voor ons eigen kwakkelweer. De zomer kan niet meer stuk.
Lees meer over Camilleri bij Italibro.
Verstikkende zomerhitte van Andrea Camilleri - oorspronkelijke titel La vampa d'agosto - werd uitgegeven bij Prometheus in juni 2008, vertaald uit het Italiaans door Liesbeth Dillo.
232 pagina's, isbn 9789044611687
Het zomert volop in Vigatà en Livia, Montalbano's vriendin-op-afstand, geeft hem de opdracht in de buurt een vakantiehuisje te boeken voor haar vrienden. Veel keuze heeft Montalbano niet meer, maar het lukt. Hij vindt een mooi huis op loopafstand van de zee. Nu ja, mooi. Allerhande ongedierte onderneemt pogingen het huis over te nemen: eerst kakkerlakken, daarna muizen en ten slotte spinnen. Tot grote wanhoop van diens ouders verdwijnt vervolgens ook nog het kleine ettertje Bruno. Om een lang verhaal kort te maken: Montalbano vindt de jongen terug en ontdekt in één moeite een verborgen appartement, inclusief een lijk in een kist. Daarmee krijgt Montalbano putje zomer een moordzaak op zijn bord.
Weinig schrijvers brengen hun lezers zo aan het lachen als Camilleri, en Verstikkende zomerhitte gaat nog een stukje verder dan zijn voorgangers (een tikkeltje té ver?), met bijvoorbeeld de arme stuntel Catarella in de vorm van zijn leven. Montalbano's relatie met Livia wordt intussen zwaar op de proef gesteld, en zijn aversie tegen de wijdverbreide corruptie komt noodgedwongen nog eens bovendrijven. Maar hé, niets dat een goed bord olijven of een inktvissalade niet kunnen oplossen. Verstikkende zomerhitte is een uitstekend alternatief voor ons eigen kwakkelweer. De zomer kan niet meer stuk.
Lees meer over Camilleri bij Italibro.
Verstikkende zomerhitte van Andrea Camilleri - oorspronkelijke titel La vampa d'agosto - werd uitgegeven bij Prometheus in juni 2008, vertaald uit het Italiaans door Liesbeth Dillo.
232 pagina's, isbn 9789044611687
Geen opmerkingen:
Een reactie posten