Pagina's

3 juli 2008

Wim Menheer - Alfred Lek





Wat? Een dode op zolder, een dode in de kelder.

Wie? Wim Menheer (1937) is fotograaf en hoofdredacteur van literair tijdschrift Verba.

Genre: thriller

Sterren: ***


Het zware behang van paarse bloemen en exotische vogels was losgekomen en krulde op in reusachtige flappen. Onder één van de flappen welde een tros inktzwammen, als een grijze hersenkwab. In de kamers heerste een onbeschrijflijke rommel; kranten, tijdschriften, lege dozen, vuile glazen, etensresten, vettige borden, alles door en op elkaar gestapeld, stinkend als een ministort in een sloppenwijk van Manilla.
'Ook dat is dan Zürich-Sonnenberg,' zei Kurt Ruettli, terwijl hij voorzichtig stappend verderliep.


Recensie: Wim Menheer is met Alfred Lek niet aan zijn proefstuk toe. Eerder schreef hij enkele gedichten- en verhalenbundels en in 1997 ook een thriller, Het purperen oog. Daarnaast is Menheer fotograaf en hoofdredacteur van een literair tijdschrift. In Alfred Lek ruilt Menheer zijn thuisstad Tienen voor het Zwitserse Zürich.

Middenin een hittegolf trekken inspecteur Kurt Ruettli en zijn rechterhand André Lebrun naar een van de chicste wijken van de stad. In een verlaten villa zijn twee lijken aangetroffen: een mannenlijk op zolder en een vrouwenlijk in de kelder. Op zolder lijkt het om zelfmoord te gaan, in de kelder duidelijk om moord. De man is waarschijnlijk Alfred Lek, de laatste die het huis bewoonde. Maar wie is de vrouw? Terwijl Ruettli zijn onderzoek opstart, krijgt de lezer een aantal brieven voorgeschoteld die Lek schreef aan een Brusselse clochard. Zo wordt beetje bij beetje het mysterie ontsluierd van de twee lijken, waarna Menheer alle registers opentrekt voor een ijzingwekkende finale.

Qua structuur zit het helemaal snor in Alfred Lek. Menheer wisselt mooi af tussen verleden en heden. Zelfs de niet evidente overgang van een psychologisch goed uitgebouwd eerste deel, naar de psychopatenthriller die daarop volgt, verloopt bewonderenswaardig vlot. Menheers taalgebruik laat daarentegen vaak te wensen over. De dialogen zijn houterig, sommige passages overdone of simpelweg overbodig (De langpootmug was er weer. Ze vloog tegen de lichtpeer en stortte neer op een tijdschrift. Hij hief zijn hiel, duwde zich af en verpletterde het krauwelende beest. De poten lagen gespreid en vastgekoekt op de borsten van een geil ogende blondine. Met zijn nagel krabde Mark Mesdom de gelede resten van zijn sok). Alfred Lek is geen voer voor taalpuristen, maar kan over het algemeen wel zijn mannetje staan.

Links: uitgeverij Kramat
Google Maps: Alfred Lek op de wereldkaart

Alfred Lek van Wim Menheer werd in juni van het jaar 2008 uitgegeven bij Kramat.
202 pagina's, isbn 9789075212969
Foto auteur: Jef Collaer

Geen opmerkingen: