Wat? Een dwerg, zijn aap en aanverwanten.
Wie? Perihan Magden (Istanbul, 1960) is een Turkse schrijfster en columniste.
Genre: roman
Sterren: ****
Wie? Perihan Magden (Istanbul, 1960) is een Turkse schrijfster en columniste.
Genre: roman
Sterren: ****
Geestelijk onvolmaakte mensen beuren me op. Ik vind ze vermakelijk met hun gebreken en dwaasheden; ze doen me beseffen dat ik niet alleen ben, dat veel van mijn tekortkomingen en ondeugden bij iedereen voor kunnen komen; ze lijken me wel met het leven te verzoenen. Bij mensen met lichamelijke gebreken kan ik niet zo ruimhartig zijn, als ik heel eerlijk ben. Als ik ze zomaar overal tegen het lijf loop raak ik gedeprimeerd en vraag me af waarom ze niet gewoon thuisblijven en het nalaten mijn dag te verkloten.
Recensie: Ik hou van gekke boeken, en gekke boeken houden van mij. Moeiteloos weten ze mij te vinden. Neem nu Moord op de boodschappenjongens van de Turkse schrijfster Perihan Magden. Ligt een beetje verloren tussen een overaanbod nieuwe romans, en toch heb ik 'm meteen gezien. Nochtans verraadt niets op de cover een uitstapje naar Absurdistan. En toch: sla het boek open, lees vier bladzijden, en schud de hand met Isabelle, een opgedirkte aap met een levensbedreigende ziekte.
Overigens een leuk verhaal, dat met de aap Isabelle en haar baasje, een al even opgedirkte dwerg-gigolo. Het is het eerste van twee korte vertellingen en een langer verhaal. Heel mooi hoe de ik-persoon de zieke Isabelle toch een beetje weet op te fleuren tijdens een lange treinreis. De laatste zin alleen al verantwoordt de vier sterren die boven dit stukje prijken. Na het afscheid van het aparte duo rondt de ik-figuur af met te vertellen dat hij daarna op reis ging door India, Nepal, Sri Lanka en Birma. Het reisverslag neemt welgeteld één zin in beslag: Tijdens die reis heb ik verder niets meer meegemaakt. Leve Isabelle.
Het tweede verhaal - ook al met een dwerg in een glansrol - is zo mogelijk nog absurder, (al eens in restaurant geweest waar ze wollen sokken uitdelen?) maar dat moet je zelf maar ontdekken. Over naar het titelverhaal: Moord op de boodschappenjongens. In Istanbul worden een na een de boodschappenjongens vermoord. Het zijn jongens die er allemaal hetzelfde uitzien. Ze zijn allemaal even oud, ook al is de jongste zes en de oudste dertig. Dat komt omdat er wat gewerkt is aan hun genen. Hoe dan ook, de jongens gaan dood, en monsieur Jacob van de boekenwinkel vraagt de ik-persoon uit te zoeken wat er aan de hand is. Erg vlot loopt die opdracht niet, met allerhande liegende en mist spuitende Wolvengeleerdes en andere Mannen met Ierse Petten die langskomen. Eigenlijk is dit zelfs geen detectiveverhaal maar een excuus om rare dingen te vertellen over gekke mensen in het mysterieuze Istanbul. Het titelverhaal is misschien net een tikkeltje te lang, maar de lieve Isabelle, die is voor eeuwig in mijn hart gesloten.
Links: wikipedia (Engels) - Uitgeverij Athenaeum - recensie van NRC Boeken
Google Maps: Moord op de boodschappenjongens op de wereldkaart
Moord op de boodschappenjongens van Perihan Magden - oorspronkelijke titel Haberci çocuk cinayetleri - werd gepubliceerd door Uitgeverij Athenaeum in 2008, vertaald uit het Turks door Hamide Dogan.
145 pagina's, isbn 9789025363376
Overigens een leuk verhaal, dat met de aap Isabelle en haar baasje, een al even opgedirkte dwerg-gigolo. Het is het eerste van twee korte vertellingen en een langer verhaal. Heel mooi hoe de ik-persoon de zieke Isabelle toch een beetje weet op te fleuren tijdens een lange treinreis. De laatste zin alleen al verantwoordt de vier sterren die boven dit stukje prijken. Na het afscheid van het aparte duo rondt de ik-figuur af met te vertellen dat hij daarna op reis ging door India, Nepal, Sri Lanka en Birma. Het reisverslag neemt welgeteld één zin in beslag: Tijdens die reis heb ik verder niets meer meegemaakt. Leve Isabelle.
Het tweede verhaal - ook al met een dwerg in een glansrol - is zo mogelijk nog absurder, (al eens in restaurant geweest waar ze wollen sokken uitdelen?) maar dat moet je zelf maar ontdekken. Over naar het titelverhaal: Moord op de boodschappenjongens. In Istanbul worden een na een de boodschappenjongens vermoord. Het zijn jongens die er allemaal hetzelfde uitzien. Ze zijn allemaal even oud, ook al is de jongste zes en de oudste dertig. Dat komt omdat er wat gewerkt is aan hun genen. Hoe dan ook, de jongens gaan dood, en monsieur Jacob van de boekenwinkel vraagt de ik-persoon uit te zoeken wat er aan de hand is. Erg vlot loopt die opdracht niet, met allerhande liegende en mist spuitende Wolvengeleerdes en andere Mannen met Ierse Petten die langskomen. Eigenlijk is dit zelfs geen detectiveverhaal maar een excuus om rare dingen te vertellen over gekke mensen in het mysterieuze Istanbul. Het titelverhaal is misschien net een tikkeltje te lang, maar de lieve Isabelle, die is voor eeuwig in mijn hart gesloten.
Links: wikipedia (Engels) - Uitgeverij Athenaeum - recensie van NRC Boeken
Google Maps: Moord op de boodschappenjongens op de wereldkaart
Moord op de boodschappenjongens van Perihan Magden - oorspronkelijke titel Haberci çocuk cinayetleri - werd gepubliceerd door Uitgeverij Athenaeum in 2008, vertaald uit het Turks door Hamide Dogan.
145 pagina's, isbn 9789025363376
Geen opmerkingen:
Een reactie posten