Pagina's

13 november 2008

Carla del Ponte - Mevrouw de aanklager




Wat? Een harde tante.

Wie? Carla del Ponte (Lugano, 1947) is voormalig hoofdaanklager van het Joegoslavië- en het Rwanda-tribunaal van de Verenigde Naties.

Genre: memoires

Sterren: **


'Oude vijandschap' brengt geen volkerenmoord teweeg, in Afrika net zomin als in Europa. Het zijn mensen die volkerenmoord organiseren en in gang zetten. In Rwanda maakte een explosieve mengeling van armoede, overbevolking, gebrek aan economische vooruitzichten, anarchie, fanatisme, jaloezie en andere factoren de volkerenmoord mogelijk, maar degenen die de lont aanstaken waren militair en politiek leiders die erop gebrand waren de macht in handen te houden en zich te verrijken.


Recensie: De Zwitserse Carla del Ponte, afkomstig uit het Italiaanstalige kanton Ticino, werd in 1999 aangesteld als hoofdaanklager in het Joegoslavië- en het Rwanda-tribunaal van de Verenigde Naties. Bedoeling was de volkerenmoorden en misdaden tegen de mensheid te onderzoeken die waren begaan tijdens de oorlogen in Rwanda en in het uiteenvallende Joegoslavië. In 2003 werd ze bedankt voor haar diensten aan het Rwanda-tribunaal, officieel omdat twee verschillende aanklagers efficiënter zouden kunnen optreden, maar volgens eigen zeggen vooral omdat Groot-Brittannië haar liever zag vertrekken. In Den Haag, thuisbasis van het Joegoslavië-tribunaal, bleef ze tot 2007 in dienst, waarna ze werd opgevolgd door de Duitstalige Belg Serge Brammertz.

'Ik ben assertief. Ik zeg waar het op staat. Zo zit ik in elkaar.' Misschien is assertiviteit een goede eigenschap voor een hoofdaanklager. Of misschien had enig inlevingsvermogen wel meer opgebracht. Feit is dat Del Ponte veel vijanden heeft gemaakt tijdens haar doorgang op het hoogste politieke niveau. Ze wijkt niet makkelijk af van haar standpunt, maar heeft zo wél mannen als Milosevic en Karadzic achter de tralies gekregen. De misdaden die beiden, en vele anderen, hebben begaan, zijn plusminus bekend, en worden slechts summier uiteengezet. Del Ponte richt het hele boek door haar pijlen liever op de nieuwe machthebbers in ex-Joegoslavië, op de leiders van de Verenigde Staten en de Europese Unie, die haar allemaal lijken tegen te werken. Dat is jammer, want op enkele passages na geeft ze nauwelijks blijk van verdriet of verontwaardiging over al die doden. In de plaats maakt Carla zich boos en stormt ze een of ander presidentieel bureau uit, de Louis Vuitton in de hand.

Hulde voor de zware strijd die Del Ponte heeft moeten leveren tegen de wereldpolitiek, hulde voor de resultaten die ze bereikte, maar we hadden haar memoires toch liever iets menselijker gezien. Zelfs een harde tante kan niet onverschillig blijven bij zoveel oorlogsleed.

Links: wikipedia - De Bezige Bij - een voorproefje op de site van de vertaler - boekbespreking van Trouw, Balkanboeken en NRC Boeken

Mevrouw de aanklager van Carla del Ponte, met Chuck Sudetic - oorspronkelijke titel La Caccia - werd gepubliceerd door De Bezige Bij in het najaar van 2008, vertaald uit het Engels door Frits van der Waa.
558 pagina's, isbn 9789023429050

1 opmerking:

Max zei

Zoals in elke oorlog is het eerste slachtoffer de vrije pers, met overheidspropaganda vermomd als nieuwsfeiten. Opzettelijk beschrijven de grote mediaconcerns de gebeurtenissen in Srebrenica als de ernstigste gruweldaden in Europa sinds de WOII of sinds de Holocaust, soms als de ergste massamoord op burgers etc. Doelbewust halen zij de Holocaust en nazi’s tevoorschijn om Srebrenica te verbinden met genocide, Serven met nazi’s, en moslims als onschuldige slachtoffers. Karadzic :hoe kunnen ze mij als een oorlogsmisdadiger etiketteren? Voor welke misdaad? Voor het beschermen van mijn volk?Wat is daar fout aan? Iemand die strijd tegen de verovering van eigen land is een held,en de oorlog in Bosnie is niet door Karadic veroorzaakt! Hoe zijn Jihadi's in Joegoslavie, hart van Europa, terrecht gekomen? Als Izetbegovic de Republiek Bosnie niet had uigeroepen, dan hadden we nooit gehoord van Karadzic.Als daarvoor Tudjman niet hetzelfde had gedaan met Kroatie , dan was daar niks gebeurd.Zo ook Slovenie , daar is weinig voorgevallen, maar dat was het begin.
Zonder de burgeroorlog in Joegoslavie was er geen Amerikaans legerkamp in Servische Kosovo ( camp BONDSTEEL)geweest. De uitspraak van Clinton: wanneer wij zaken willen doen met Europa is Kosovo ons ding..
En toch is me nog niet helemaal duidelijk waarom deze man voor een internationale rechtbank[Navo] moet verschijnen en in de tussentijd in de gevangenis zit.Nu weet ik!!! Omdat men op de Balkan zondebokken nodig had om het eigen Navo optreden te rechtvaardigen.De beschuldiging van een genocide in Srebrenica werd gebruikt door de regering Clinton om later militair ingrijpen te rechtvaardigen,en om de aandacht afleiden van de activiteiten in de Kroatische Krajina regio,de grootste etnische zuivering[genocide] in EU,na WOII, georganiseerd door VS.Is het eigenlijk wel zeker dat de Serviers in Sebrenica duizenden moslimmannen geexecuteerd hebben? of zou het kunnen dat het (gedeeltelijk)anti-Servische propaganda is? Na 14 jaar zijn nog 6000 lichamen vermist?!Komt de waarheid over Srebrenica boven tafel?Wat was in Srebrenica?Deze link:http://www.srebrenica-report.com/ Verder staat in het boek van Karremans zwart op wit dat de moslimstrijders in de safe-area's bewapend waren en jarenlang uitvallen naar de Serven deden. Dat is dus schending van de akkoorden en derhalve een dom soort terrorisme en als reactie hierop is het Servische leger er naartoe gegaan. Maar gelukkig werden vrouwen en kinderen in Srebrenica nog gespaard. In Darfur en bij de Hutsi / Tutsi,en rond Srebrenica in de Servische dorpen,was dat niet zo.Advoccat Karadjic zegt dat er schriftelijke bewijzen zijn dat Karadzic de legerleiders bevolen heeft zich aan het oorlogsrecht te houden. In een andere moslimenclave die enkele dagen later viel, Zepa, was er geen sprake van genocide.En waarom niet? Karadjic is alleen verdaht,dus NIET schuldig!!!Wat gebeurde er in Srebrenica is eenvoudig: de moslims vielen de Serviers, zodat de Serviers doodgeschoten hen, veel stierven in de strijd en sommige werden geëxecuteerd[tot 300]. Milosevic was ook al veroordeeld alvorens het tribunaal was gestart.Maar, zonder er maar een flinter van bewijs is gevonden tegen Slobodan Milosovic.