 |  |
Ik ben geen dakloze bedelaar. Hoewel ik op straat in New York saxofoon speel, slaap ik daar niet. Ik ben een meter vijfenzeventig lang, ben in januari achtentwintig geworden, ben wat betreft kleur en lichaamsbouw zowat het evenbeeld van Grace Jones (zij heeft een mooiere taille, ik win qua borsten). Ik ben ooit derde geworden in de spellingwedstrijd van onze staat (toen ik twaalf was), ik ben afgestudeerd in Frans aan het liberale Wellesley College en heb daar als bijvak muziek gedaan (alles met een beurs), en ik woon in een flat met een lage huur in een nietszeggend flatgebouw zonder lift aan de rand van Gramercy Park, op het punt waar die buurt overgaat in de methadonrijke buurt vol drugsbehandelcentra, ziekenhuizen en gestichten aan First Avenue.
***
De New Yorkse schrijfster Charlotte Carter debuteerde in 1997 als thrillerschrijfster met Rhode Island Red. Ze schreef vier boeken rond Nanette Hayes, waarvan Lebowski er onlangs drie op de markt bracht tegen een aardig prijsje. Afgaande op Rhode Island Red zijn ze het lezen zeker waard.
Nanette Hayes speelt saxofoon. Niet uitmuntend goed, maar toch voldoende om wat stuivers te verdienen in de straten van New York. Dat is meer dan genoeg, tot haar vriend Walter haar verlaat. Kort daarna neemt ze een wildvreemde man mee naar huis, omdat hij naar eigen zeggen stapelgek op haar is. Hij mag overnachten in de woonkamer, waar hij in het holst van de nacht, zonder dat Nanette er iets van merkt, wordt vermoord. De dag erna wacht Nanette niet alleen de schok van een dode man op haar tapijt. De man heeft ook een badge van de New Yorkse politie op zak, en zijn saxofoonkist bevat een pak geld.
In een jazzy sfeertje tracht Nanette een paar dingen op een rijtje te krijgen. Wat te doen met al dat geld? En waarom komt een undercoveragent dat uitgerekend bij haar verbergen? Carter bouwt een paar verrassende wendingen in in een what-you-see-is-what-you-get-misdaadroman: de mooi vormgegeven cover past wonderwel bij de sfeer van het boek. Jazzmuziek, het zwarte New York, maffia, een nijdige politieman en als kers op de taart een Rhode Island Red. Voor je begint te googelen: in dit geval gaat het níet over een kippenras.
Nanette Hayes speelt saxofoon. Niet uitmuntend goed, maar toch voldoende om wat stuivers te verdienen in de straten van New York. Dat is meer dan genoeg, tot haar vriend Walter haar verlaat. Kort daarna neemt ze een wildvreemde man mee naar huis, omdat hij naar eigen zeggen stapelgek op haar is. Hij mag overnachten in de woonkamer, waar hij in het holst van de nacht, zonder dat Nanette er iets van merkt, wordt vermoord. De dag erna wacht Nanette niet alleen de schok van een dode man op haar tapijt. De man heeft ook een badge van de New Yorkse politie op zak, en zijn saxofoonkist bevat een pak geld.
In een jazzy sfeertje tracht Nanette een paar dingen op een rijtje te krijgen. Wat te doen met al dat geld? En waarom komt een undercoveragent dat uitgerekend bij haar verbergen? Carter bouwt een paar verrassende wendingen in in een what-you-see-is-what-you-get-misdaadroman: de mooi vormgegeven cover past wonderwel bij de sfeer van het boek. Jazzmuziek, het zwarte New York, maffia, een nijdige politieman en als kers op de taart een Rhode Island Red. Voor je begint te googelen: in dit geval gaat het níet over een kippenras.
Rhode Island red van Charlotte Carter - oorspronkelijk uitgegeven onder dezelfde titel - verscheen bij Lebowski Publishers in 2010, vertaald uit het Amerikaans door Daniëlle Stensen.
192 blz, isbn 9789048804726
Geen opmerkingen:
Een reactie posten