Mieke De Loof - Wrede schoonheid

Ksaveri Ignatz stormde de monumentale trap van de universiteitshal af en stopte. Zijn ex-professor, die hij zo lang niet meer had gezien, stond in gedachten verzonken tussen de arcaden rond de binnenplaats. Een verdwaald dier, dat de kudde niet meer kan vinden, flitste het door Ignatz' hoofd.
'Herr Professor, wat een toeval.'

****

In 2004 won Mieke de Loof de Hercule Poirotprijs voor haar thrillerdebuut Duivels offer. Twee jaar later schreef ze Labyrint van de waan, met eenzelfde Ksaveri Ignatz, jezuïet en geheim agent in de hoofdrol. Daarna bleef het enkele jaren stil. Misschien was De Loof te druk bezig met het voorzitterschap van de Vlaamse misdaadauteurs. Maar anno 2010 is ze terug, bij een nieuwe uitgever, met een zeer stijlvolle cover, en inhoudelijk ook alweer een stapje verder dan vier jaar geleden.

De Loof situeert haar reeks van misdaadromans in het Wenen van net voor de Eerste Wereldoorlog. De jezuïet Ksaveri Ignatz heeft er zijn thuisbasis, niet alleen als psychiater, maar ook als geheim agent. In Wrede schoonheid ontmoet hij zijn oude professor Von Graff, die de dag erna vermoord wordt teruggevonden. Foto's rond het lijk wijzen op de betrokkenheid van Egon Schiele, een schilder, omstreden omdat zijn werk naar pornografie zou neigen. Het is aan Ignatz om samen met zijn vriendin Elisabeth de waarheid te achterhalen, eerder zijn jezuïetenoverste gehoorzamend dan de Weense politie.

De Loof heeft goed geluisterd naar Jim Madison Davis, die een paar jaar geleden een masterclass plotschrijven gaf. Het verhaal is doordacht en afgelijnd, zonder uit te wijden over onbenulligheden. Het past perfect bij het statische van de Weense salons. Wrede schoonheid refereert ook aan de gesprekken die toen gevoerd werden, althans in Ksaveri's kringen: de psychoanalyse, die nog in de kinderschoenen staat, of de verschillende stromingen in de Kerk. De Hercule Poirotprijs moest De Loof dit jaar aan De Bruyn laten, maar als ze zo verderdoet, neemt ze vast nog eens revanche.

Wrede schoonheid van Mieke De Loof verscheen bij De Geus in het voorjaar van 2010.
222 blz, isbn 9789044515589