 |  |
Dit was een conflict waarin mensen die anderen de neus afhakten tevens slachtoffers waren, omdat ze ontvoerd waren en uit naam van Kony gedwongen werden te vermoorden. Dit was een conflict waarin mensen voedsel gaven aan dezelfde rebellen die misschien hun hele dorp met de grond gelijk zouden maken, omdat ze hoopten dat ze hun verloren zonen en dochters zo misschien hielpen te overleven. En dit was een conflict waarin mensen zich dubbel verraden voelden, namelijk door de rebellen die hen terroriseerden en door een regering die ze in kampen liet creperen.
***
Rare jongen, die Matthew Green. Trekt samen met een pak andere journalisten naar de Congolese brousse, slaagt erin één vraag te stellen aan een verzetsleider, en doet daar dan heel euforisch over. Alsof hij tussen de krokodillen de Nijl heeft moeten overzwemmen om daar te geraken. In de praktijk liep het wel wat vlotter (hoewel dat een relatief begrip is in Midden-Afrika) en is zijn prestatie een pak minder spectaculair dan je op het eerste zicht zou denken. Maar de man schreef er wel een boek over, en dat is best interessant.
De verzetsleider waarvan sprake is Joseph Kony, baas van het Ugandese Verzetsleger van de Heer, dat de wapens heeft opgenomen tegen president Museveni. Zo zijn er wel meer rebellenbewegingen in Afrika, maar Kony spant de kroon qua wreedheden. Meest in het oog springend is de recrutering - zeg maar ontvoering - van kinderen om te dienen in zijn leger. Zelf ontkent Kony in alle toonaarden, maar intussen loopt nog altijd een arrestatiebevel van het Internationaal Strafhof in Den Haag. Tegelijk toont Green de achtergrond van het conflict. In een normale maatschappij zou één man, en dan nog één die zich beroept op God en handelt volgens de Tien Geboden, onmogelijk een hele regio in zijn greep kunnen houden zonder op een bepaald moment tot de orde geroepen te worden. Maar er is meer aan de hand: Museveni is een bondgenoot van het Westen, en de rebellen worden gesteund door schurkenstaat Sudan. De internationale hulp die verstrekt wordt in de Noord-Ugandese vluchtelingenkampen, sust intussen het geweten van het Westen.
De verzetsleider waarvan sprake is Joseph Kony, baas van het Ugandese Verzetsleger van de Heer, dat de wapens heeft opgenomen tegen president Museveni. Zo zijn er wel meer rebellenbewegingen in Afrika, maar Kony spant de kroon qua wreedheden. Meest in het oog springend is de recrutering - zeg maar ontvoering - van kinderen om te dienen in zijn leger. Zelf ontkent Kony in alle toonaarden, maar intussen loopt nog altijd een arrestatiebevel van het Internationaal Strafhof in Den Haag. Tegelijk toont Green de achtergrond van het conflict. In een normale maatschappij zou één man, en dan nog één die zich beroept op God en handelt volgens de Tien Geboden, onmogelijk een hele regio in zijn greep kunnen houden zonder op een bepaald moment tot de orde geroepen te worden. Maar er is meer aan de hand: Museveni is een bondgenoot van het Westen, en de rebellen worden gesteund door schurkenstaat Sudan. De internationale hulp die verstrekt wordt in de Noord-Ugandese vluchtelingenkampen, sust intussen het geweten van het Westen.
Matthew Green beschrijft in zijn boek de route en de hindernissen op weg naar Kony, laat voormalige kindsoldaten getuigen, en beschrijft de geschiedenis van het Acholi-volk, eerst het slachtoffer van de troepen van de president, nu verdreven naar kampen door hun eigen Joseph Kony, schepper van een van de wreedste vergeten oorlogen van de laatste decennia.
De tovenaar van de Nijl van Matthew Green - oorspronkelijke titel The Wizard of the Nile - verscheen bij Lebowski Publishers in 2010, vertaald uit het Engels door Maaike Bijnsdorp en Lucie Schaap.
330 blz, isbn 9789048804559
foto auteur: Jacob Silberberg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten