Het kantoor van de rechter stond wijd open. Vreemd genoeg was er geen lid van de Revolutionaire Garde in de deuropening te zien. Leila stond bij een houten tafel waarvan de bovenkant met leer was overtrokken. Achter haar lag een oude man in een plas bloed. Zijn tulband was op de grond gerold.
Terwijl Leila hem met een bleek gezicht gebaarde weg te gaan, ontdekte Narek een neergeschoten Pasdar die in een hoek lag.
***
Je hebt thrillers met een historische achtergrond, en je hebt historische romans vermomd als detective. Achter gesloten deuren is er een van de tweede categorie. Naïri Nahapétian focust uitgebreid op de recente geschiedenis van haar vaderland Iran, dat tegenwoordig alleen nog in het nieuws komt als het over kernwapens gaat, of omdat president Ahmadinejad uithaalt naar de zionistische achterburen.
Dat beeld van fundamentalistische Iraanse scherpslijpers wordt in Achter gesloten deuren danig op de proef gesteld. Ja, er is ook plaats voor moderne vrouwen in Iran. Leila Tabihi, bijvoorbeeld, is een islamitische feministe. We wisten niet eens dat het bestond. Leila treft bij een audiëntie het lijk aan van de conservatieve en machtige ayatollah Kanuni. Toevallig had ze Narek Djamshid er mee naartoe genomen, een jonge Parijse reporter die voor het eerst sinds zijn kinderjaren naar Iran terugkeert. De derde hoofdrol is weggelegd voor Mirza Mozaffar, ooit een leidende figuur in de opstand tegen de sjah, maar daarna naar de achtergrond verdreven door de religieuze leiders.
Het thrillerverhaal - de verdachte dood van de ayatollah - komt nooit goed van de grond. Op den duur zijn de belevenissen van Narek - paspoort kwijtgespeeld, tweemaal opgepakt - nog spannender dan dat. Daar tegenover staat dat je na Achter gesloten deuren genoeg stof hebt om je huisgenoten te overbluffen met weetjes over Ahmadinejad en zijn voorgangers.
Dat beeld van fundamentalistische Iraanse scherpslijpers wordt in Achter gesloten deuren danig op de proef gesteld. Ja, er is ook plaats voor moderne vrouwen in Iran. Leila Tabihi, bijvoorbeeld, is een islamitische feministe. We wisten niet eens dat het bestond. Leila treft bij een audiëntie het lijk aan van de conservatieve en machtige ayatollah Kanuni. Toevallig had ze Narek Djamshid er mee naartoe genomen, een jonge Parijse reporter die voor het eerst sinds zijn kinderjaren naar Iran terugkeert. De derde hoofdrol is weggelegd voor Mirza Mozaffar, ooit een leidende figuur in de opstand tegen de sjah, maar daarna naar de achtergrond verdreven door de religieuze leiders.
Het thrillerverhaal - de verdachte dood van de ayatollah - komt nooit goed van de grond. Op den duur zijn de belevenissen van Narek - paspoort kwijtgespeeld, tweemaal opgepakt - nog spannender dan dat. Daar tegenover staat dat je na Achter gesloten deuren genoeg stof hebt om je huisgenoten te overbluffen met weetjes over Ahmadinejad en zijn voorgangers.
Achter gesloten deuren van Naïri Nahapétian - oorspronkelijke titel Qui a tué l'ayatollah Kanuni? - verscheen bij Q in 2011, vertaald uit het Frans door Anne van der Straaten.
238 blz, isbn 9789021438894
Geen opmerkingen:
Een reactie posten