Mijn vader is de enige politicus van een bepaald niveau die de volledige straf heeft uitgezeten voor lidmaatschap van de maffia: ik voel niet de geringste behoefte hem te verdedigen, omdat hij echt niet te verdedigen is. Maar geloven we nu werkelijk dat hij de enige maffioso was die in de politiek en in de welgestelde klasse op Sicilië geïnfiltreerd was?
***
Bij ons doet de naam Vito Ciancimino nauwelijks een belletje rinkelen, maar in Italië maakt hij deel uit van de recente politieke geschiedenis. Don Vito, ooit burgemeester van Palermo en lid van de christendemocratische partij, was namelijk de eerste politicus die veroordeeld werd wegens lidmaatschap van de maffia. Op Sicilië gaat het dan natuurlijk om de Cosa Nostra, in de periode waarin het boek speelt overheerst door de Corleonesi, genoemd naar het plaatsje Corleone waar ook Don Vito opgroeide.
Niet zo bijzonder, een journalist die een boek schrijft over een politicus/maffialeider, zou je denken. Maar Don Vito onderscheidt zich van andere biografieën door de getuigenis van twee van Vito's zonen, Massimo en Giovanni. Vooral de rol van Massimo is van belang. Als meest rebelse zoon werd hij bevolen dicht bij zijn vader te blijven. Hij mocht berichten overbrengen en was gastheer wanneer maffiabaas Provenzano en anderen langskwamen. Later raakt hij ook zelf in opspraak: in 2006 wordt hij veroordeeld voor witwaspraktijken.
Door de inbreng van Massimo krijg je niet alleen verslag van de vriendjespolitiek, de smeergeldaffaires, de moorden. Je krijgt ook de man zelf te zien, met al zijn angsten en obsessies. Bovendien doet Massimo enkele onthullingen over de verwevenheid van politiek, geheime agenten en maffia tijdens de laatste decennia. Voor een buitenstaander is niet alles even makkelijk te volgen, maar het beeld van de allesverslindende Cosa Nostra blijft indrukwekkend overeind.
Zie ook: Capo di capi van Clare Longrigg, over maffiabaas Provenzano, en Het ABC van de maffia van Andrea Camilleri, over de manier waarop Provenzano de Cosa Nostra leidde.
Niet zo bijzonder, een journalist die een boek schrijft over een politicus/maffialeider, zou je denken. Maar Don Vito onderscheidt zich van andere biografieën door de getuigenis van twee van Vito's zonen, Massimo en Giovanni. Vooral de rol van Massimo is van belang. Als meest rebelse zoon werd hij bevolen dicht bij zijn vader te blijven. Hij mocht berichten overbrengen en was gastheer wanneer maffiabaas Provenzano en anderen langskwamen. Later raakt hij ook zelf in opspraak: in 2006 wordt hij veroordeeld voor witwaspraktijken.
Door de inbreng van Massimo krijg je niet alleen verslag van de vriendjespolitiek, de smeergeldaffaires, de moorden. Je krijgt ook de man zelf te zien, met al zijn angsten en obsessies. Bovendien doet Massimo enkele onthullingen over de verwevenheid van politiek, geheime agenten en maffia tijdens de laatste decennia. Voor een buitenstaander is niet alles even makkelijk te volgen, maar het beeld van de allesverslindende Cosa Nostra blijft indrukwekkend overeind.
Zie ook: Capo di capi van Clare Longrigg, over maffiabaas Provenzano, en Het ABC van de maffia van Andrea Camilleri, over de manier waarop Provenzano de Cosa Nostra leidde.
Don Vito van Massimo Ciancimino & Francesco La Licata - oorspronkelijke titel Don Vito - verscheen bij Lebowski Publishers in 2011, vertaald uit het Italiaans door Jeanne Crijns en Wilfried Dabekaussen.
319 blz, isbn 9789048807024
Geen opmerkingen:
Een reactie posten