Penelope loopt naar het bed, neemt Viola's gezicht in haar handen, kermt zachtjes en roept dan, vlak bij haar gezicht: 'Viola? Wat is er? Viola?'
Maar ze begrijpt al wat er is gebeurd, wat er mis is, haar zus ademt niet, haar huid straalt geen warmte uit, er is niets van haar over, het levenslicht is gedoofd.
**
Vooral lof was het deel van het echtpaar Ahndoril - Lars Kepler klinkt net iets minder als een pijnstillermerk - na Hypnose, hun vorig jaar verschenen debuutthriller. Een spannende plot, een boek dat je niet kan wegleggen, 'Stieg Larsson meets Nicci French'. Hetzelfde resultaat beoogden ze ongetwijfeld met Contract, rond dezelfde commissaris Joona Linna. Maar dan hadden ze het boek beter nog eens nagelezen. Je kan namelijk niet om het feit heen dat het bol staat van de ongerijmdheden, en eigenlijk nauwelijks nog geloofwaardig is.
De opzet is nochtans niet slecht. De man die vergunningen moet afleveren voor de Zweedse wapenexport wordt dood aangetroffen, schijnbaar een geval van zelfdoding. Maar tegelijk moet de voorzitster van een vredesbeweging op de vlucht slaan voor een huurmoordenaar. Die zaken moeten wel met elkaar gelinkt zijn, maar het duurt een eeuwigheid voor ook commissaris Linna dat doorheeft. Ook daarna blijft hij er maar een beetje monkelend bij staan kijken. 'Hier is een huurmoordenaar aan het werk!', waarschuwt hij, waarna hij zich nog eens omdraait in zijn warme bed.
Ondertussen blijft de vluchtelinge maar lopen en lopen. Voor een vredesactiviste weet ze opvallend goed hoe de moordenaar redeneert en waar ze dus vooral niet naartoe moet. Een ontmoeting met een potentiële redder brengt helaas geen soelaas, maar het is wel een scène die zodanig van de pot gerukt is dat je ze nooit meer vergeet. Dus ja, Contract is een gedenkwaardig boek. Maar dan wel om de verkeerde redenen.
De opzet is nochtans niet slecht. De man die vergunningen moet afleveren voor de Zweedse wapenexport wordt dood aangetroffen, schijnbaar een geval van zelfdoding. Maar tegelijk moet de voorzitster van een vredesbeweging op de vlucht slaan voor een huurmoordenaar. Die zaken moeten wel met elkaar gelinkt zijn, maar het duurt een eeuwigheid voor ook commissaris Linna dat doorheeft. Ook daarna blijft hij er maar een beetje monkelend bij staan kijken. 'Hier is een huurmoordenaar aan het werk!', waarschuwt hij, waarna hij zich nog eens omdraait in zijn warme bed.
Ondertussen blijft de vluchtelinge maar lopen en lopen. Voor een vredesactiviste weet ze opvallend goed hoe de moordenaar redeneert en waar ze dus vooral niet naartoe moet. Een ontmoeting met een potentiële redder brengt helaas geen soelaas, maar het is wel een scène die zodanig van de pot gerukt is dat je ze nooit meer vergeet. Dus ja, Contract is een gedenkwaardig boek. Maar dan wel om de verkeerde redenen.
Contract van Lars Kepler - oorspronkelijke titel Paganinikontraktet - verscheen bij Cargo in 2011, vertaald uit het Zweeds door Jasper Popma en Clementine Luijten.
520 blz, isbn 9789023457534
1 opmerking:
Dodo,
ik moet je volledig gelijk geven.
Ongeloofwaardigheid is toch wel de ondertitel van dit boek.
En zeggen dat ik zo in de wolken was van hun eerste boek 'Hypnose'.
Heidi
Een reactie posten