Frank van Laecke - Confidenties van een seriemoordenaar

Ze gaf niets mee.
Ze kon ook niet.
Ze was dood.
Ik was klaargekomen in de schoot van die dode vrouw die ik niet kende, die mij niet wilde kennen.
Die alleen geïnteresseerd was in mijn geld.
Die gestorven was voor tweehonderd frank.
Kan het banaler?

**

'Kan het banaler?' Als je niet verder leest dan de eerste pagina's niet, nee. Dan lijkt het eerder op Fantasieën van een snotjong dan op Confidenties van een seriemoordenaar. De moord op het eerste slachtoffer, een stinkende tante, geschiedt in 't schoon Vlaams, om onduidelijke redenen afgewisseld met moeilijke woorden als anosmie en hyposmie. Maar 't manneke wordt ouder en gaat schoner Nederlands spreken. Het moorden, dat houdt niet op. Meestal wordt daar niet te veel uitleg bij gegeven, laat staan dat we zouden spreken van een 'intrigerende reis naar het brein van een doodnormale man met een hoogst merkwaardig tijdverdrijf', zoals de achterflap belooft. Pas op het einde (op 96 pagina's is dat gelukkig ook kort na het begin) wordt het iets interessanter: de perfecte moord wordt gepland, opeens gekoppeld aan wat Griekse mythologie.
'Kan het banaler?' Bwa.

Confidenties van een seriemoordenaar van Frank van Laecke verscheen bij Van Halewyck in 2011.
96 blz, isbn 9789461310538