Ik keek omhoog en zag in de raamopening, o wee, mijn ongeluk!, de vrouw die het touw van de broodkorf vasthield en naast haar een meisje van vijftien, zestien jaar, een rouwfloers op het hoofd dat zij met een sierlijke hand onder haar kin bijeenhield. Haar ogen hield ze beschroomd neergeslagen, maar vanonder de sluier harer wimpers ontschoten flitsen van smaragdgroen vuur. Nooit in mijn verbeelding, nooit in mijn leven had ik, in den vleze of in verf, een engel, een serafijn als zij gezien.
***
Van het werk van de Siciliaan Vincenzo Consolo, nochtans Premio Strega-winnaar in 1992, werd tot dusver geen letter naar het Nederlands vertaald. Dat heeft wellicht veel te maken met de vertaalbaarheid. Consolo schrijft welhaast poëtisch Italiaans, deels in het dialect, en zonder zich veel aan te trekken van literaire conventies. De kersverse uitgeverij Novecento waagde er zich toch aan samen met de gerenommeerde vertaalster Pietha de Voogd. Het resultaat is Retabel, een mooi vormgegeven hardcover, met als ondertitel Siciliaanse passies.
Die twee woorden vatten het boek uitstekend samen. Enerzijds wegens de passie die een jonge monnik voelt voor een beeldschone Rosalia, een liefde die hem in de problemen dreigt te brengen. Anderzijds wegens de passie voor het Siciliaanse land, waar de monnik rondtrekt samen met een edelman uit Milaan, die geregeld zijn achtergebleven geliefde toezingt. De twee zien de mooiste landschappen aan zich voorbijtrekken, de kostbaarste antiquiteiten, de machtigste kastelen. Bij momenten waan je je tussen de Siciliaanse wijngaarden, een aangenaam zeebriesje in het gezicht.
Een klassiek reisverhaal dus, al wijst het nawoord van Walter Geerts op de vele dubbele bodems van de neo-barocco, de stijl waartoe Consolo gerekend wordt. Retabel is een hedendaagse parodie op het reisverhaal; niets is wat het lijkt. Maar zelfs als dat je tijdens het lezen niet opvalt, dan kan je nog altijd genieten van de mooie taal en het Siciliaanse landschap.
Die twee woorden vatten het boek uitstekend samen. Enerzijds wegens de passie die een jonge monnik voelt voor een beeldschone Rosalia, een liefde die hem in de problemen dreigt te brengen. Anderzijds wegens de passie voor het Siciliaanse land, waar de monnik rondtrekt samen met een edelman uit Milaan, die geregeld zijn achtergebleven geliefde toezingt. De twee zien de mooiste landschappen aan zich voorbijtrekken, de kostbaarste antiquiteiten, de machtigste kastelen. Bij momenten waan je je tussen de Siciliaanse wijngaarden, een aangenaam zeebriesje in het gezicht.
Een klassiek reisverhaal dus, al wijst het nawoord van Walter Geerts op de vele dubbele bodems van de neo-barocco, de stijl waartoe Consolo gerekend wordt. Retabel is een hedendaagse parodie op het reisverhaal; niets is wat het lijkt. Maar zelfs als dat je tijdens het lezen niet opvalt, dan kan je nog altijd genieten van de mooie taal en het Siciliaanse landschap.
Retabel van Vincenzo Consolo - oorspronkelijke titel Retablo - verscheen bij Novecento in 2011, vertaald uit het Italiaans door Pietha de Voogd.
152 blz, isbn 9789491126017
1 opmerking:
Dank voor uw lovende recensie. Ik hoop dat Retabel alsnog een enthousiast lezerspubliek vindt. Want het boek is wel degelijk eerder uitgegeven, namelijk in 1992 door de Wereldbibliotheek. Een moedige daad,geëntameerd door een italofiele redacteur bij die uitgeverij.
Commercieel interessant zal deze titel niet gauw worden, maar voor de fijnproever is Retabel een must!
Pietha de Voogd
Een reactie posten