Ik bracht de foto naar het fotozaakje met 1-uursservice in het winkelcentrum. Cinecittà Due heet het. Het winkelcentrum, niet het fotozaakje. Het was een van de eerste van Rome. Er is een pleintje met een fontein, roltrappen en een glazen lift, winkeltjes en supermarkten. Het winkelcentrum is net een barbiehuis, voor poppen van vlees en bloed. Ik ken die plek goed, want als ik naar mijn werk ga, kom ik eerst langs de supermarkt, de schoenmaker en de pizzeria, en neem dan de roltrap naast het café en ga naar boven. Ik loop langs de babyspeciaalzaak en de huishoudwinkel, ga door de glazen deur naar buiten, steek een groot plein over en dan ga ik aan het werk in het grootste callcenter van Europa.
'Wat een prachtexemplaar ben je,' zei het hoofd human resources tegen me toen ik mijn cv liet zien, 'net een koe die de meeste melk produceert.'
***
Laat u vooral niet misleiden door cover en titel, want Het barbiehuis is niet de pretfabriek die je zou verwachten. De originele titel, Lotta di classe, oftewel klassestrijd, zit veel dichter bij de geest van het boek. Vier vertellers krijgen we voorgeschoteld. Ze delen familiebanden, zijn collega's of huisgenoten. Rode draad zijn twee plaatsen: het winkelcentrum, als een soort van echtemensen-barbiehuis, waar iedereen hetzelfde interieur koopt en zijn dromen tracht te verwezenlijken. De tweede plaats is het callcenter waar de werknemers pseudo-zelfstandigen zijn en worden betaald per oproep en per seconde, met een bestraffing als het gesprek te lang duurt. Tussen die plaatsen door ontspint zich een verhaal met en over een gefrustreerde puber, een dementerende oom, een meisje met een mismaakte mond en een appartement dat ontploft.
Acteur/auteur Ascanio Celestini steekt zijn ongenoegen over de sociale afbraakpolitiek van Berlusconi niet onder stoelen of banken. Een politiek die uitmondt in een klassestrijd waarin alleen nog het barbiehuis voor afleiding zorgt. Het verhaal lijkt eerst alle kanten op te gaan, maar gaandeweg worden de onderlinge verbanden duidelijk. Knap werk.
Acteur/auteur Ascanio Celestini steekt zijn ongenoegen over de sociale afbraakpolitiek van Berlusconi niet onder stoelen of banken. Een politiek die uitmondt in een klassestrijd waarin alleen nog het barbiehuis voor afleiding zorgt. Het verhaal lijkt eerst alle kanten op te gaan, maar gaandeweg worden de onderlinge verbanden duidelijk. Knap werk.
Het barbiehuis van Ascanio Celestini - oorspronkelijke titel Lotta di classe - verscheen bij Athenaeum - Polak & Van Gennep in 2010, vertaald uit het Italiaans door Charlotte Koopmans en Marjo Stam.
255 blz, isbn 9789025369057
Geen opmerkingen:
Een reactie posten