Waar zijn moeder hem baarde, loeide nu de storm. Voorgoed zou de wind daar waaien. Wanhopig zochten zijn ogen naar een scherf, een brokje herinnering. Er was niets, enkel die stukken rioolbuis, de homp baksteen, die plant, een wilde clematis, ooit door hemzelf meegebracht uit Zuid-Limburg, die daar nu, opgeworpen, overhangend, verdoemd, worstelde op de grens van het zoute water.
****
Ik maakte kennis met Hans Warren dankzij twitter. Ja, beste critici, dat schaamteloze en privacyverwoestende gedrocht brengt ook wel eens iets moois voort. In welgeteld 6090 tweets, verspreid over ruim twee jaar, vatte @geheimdagboek het leven samen van Hans Warren: Zeelander, dichter, natuurliefhebber en onverbloemd homoseksueel. De wereld zal zich hem vooral herinneren dankzij zijn dagboeken, in drieëntwintig delen gepubliceerd tussen 1981 en 2009. Deze Geheim dagboek 1942 - 2001 bevat een bloemlezing, samengesteld door Mario Molegraaf, die in 1978 Warrens leven en dagboek binnenstapte om er niet meer weg te gaan.
In de beginjaren ligt de nadruk nog op de wijde wereld: de oorlogsjaren, de grote overstromingen van 1953, maar ook het eenvoudige natuurschoon in de tuin en langs de dijken. Gaandeweg wordt het dagboek persoonlijker. Ondanks zijn nogal expliciete voorliefde voor zuiderse jongemannen huwt hij de Engelse Mabel, die hem drie kinderen baart. Echt gelukkig maakt zij Warren niet, getuige de vele avontuurtjes. De rust keert terug met de komst van Mario, op dat moment zeventien jaar oud - hijzelf is er dan zevenenvijftig. Al die tijd blijft hij openhartig schrijven over zijn veroveringen, ontmoetingen met de groten van de Nederlandse literatuur ("de onmogelijke prop Hella Haasse") en de aftakeling die zich in de jaren negentig begint te manifesteren en tot een pijnlijk maar verlossend einde leidt.
Zijn het Warrens literaire kwaliteiten die je doen voortlezen, is het de evolutie in de Nederlandse maatschappij, of is het toch het voyeurisme dat het 'm doet? Het zal wel de uitstekend gedoseerde mengeling van de drie zijn.
In de beginjaren ligt de nadruk nog op de wijde wereld: de oorlogsjaren, de grote overstromingen van 1953, maar ook het eenvoudige natuurschoon in de tuin en langs de dijken. Gaandeweg wordt het dagboek persoonlijker. Ondanks zijn nogal expliciete voorliefde voor zuiderse jongemannen huwt hij de Engelse Mabel, die hem drie kinderen baart. Echt gelukkig maakt zij Warren niet, getuige de vele avontuurtjes. De rust keert terug met de komst van Mario, op dat moment zeventien jaar oud - hijzelf is er dan zevenenvijftig. Al die tijd blijft hij openhartig schrijven over zijn veroveringen, ontmoetingen met de groten van de Nederlandse literatuur ("de onmogelijke prop Hella Haasse") en de aftakeling die zich in de jaren negentig begint te manifesteren en tot een pijnlijk maar verlossend einde leidt.
Zijn het Warrens literaire kwaliteiten die je doen voortlezen, is het de evolutie in de Nederlandse maatschappij, of is het toch het voyeurisme dat het 'm doet? Het zal wel de uitstekend gedoseerde mengeling van de drie zijn.
Geheim dagboek 1942 - 2001 van Hans Warren verscheen bij Prometheus in 2012.
386 blz, isbn 9789044619867
1 opmerking:
Het lijkt me een heel interessant levensverhaal. Ben dol op mensen die durven te schrijven over wat ze werkelijk denken en voelen, en vind vooral het feit dat deze dagboeken terug gaan in de tijd heel interessant. Echter..denk ik dat betreffend dagboek het aspect "geheim" wel is verloren ;-)
Persoonlijk deel ik mijn (dagboek) geheimen liever anoniem.
Ik ben net begonnen op een nieuw forum; en nodig bij deze iedereen uit die het leuk lijkt om geheimen te delen, en advies te geven.
www.inhetgeheim.nl
Een reactie posten