Daar aangekomen bleek het strand vol puin te liggen. Zo'n honderd meter verderop was een illegale bungalow gebouwd. Het puin van de werkzaamheden was overal rondom gedumpt.
'Als er één ding is waar het de maffia aan ontbreekt, en dat zal ze vroeg of laat ook de kop kosten, is het wel oog voor schoonheid.'
****
Boksen: het is een sport die me niet veel zegt. Het begint met een beetje staan springen, al dan niet over een stuk touw, toegeschreeuwd door een trainer met een kromme neus, zijn kalende kop compenserend met uitbundige haargroei op schouders en rug. Het eindigt - als je geluk hebt - met een bloedneus en een handvol blauwe plekken. Niet iets waar ik mijn zaterdagen mee zou vullen. Desalniettemin las ik in Zo ook op aarde zelfs de passages over bokstechniek met veel plezier. Zoals de filosofischer ingestelde liefhebbers graag opmerken: boksen, dat is ook het leven in het klein. Veel rond elkaar heen dansen, een paar klappen incasseren, af en toe de mat kussen en toch weer rechtkrabbelen; de euforie van de winst, de schaamte van de afgang. Het leven zoals het is, zeker?
Maar ik dwaal af. In de ring staat de jonge Davidù. Hij vecht voor de landelijke titel, en eigenlijk ook voor al wie hem lief is: voor zijn oom Umbertino en opa Rosario, die hem het vechten leerden. Voor Nina, het meisje waar hij al jaren verliefd op is. Voor zijn grootmoeder, die hem Latijn leerde toen hij vier was. En zelfs voor Gerruso, de aanhankelijke neef van Nina, die - als hij heel eerlijk is - toch ook een vriend geworden is.
Davide Enia wisselt het hele boek door erg vaak van vertelperspectief: van Davidù naar oom Umbertino in zijn boksschool, en vlotjes door naar opa Rosario tijdens de oorlog in Afrika. De aandacht erbij houden is de boodschap. De toon varieert ook, van humoristisch tot zeer rauw, zoals in de scène waarin Gerruso wordt gedwongen zijn eigen vinger af te snijden. Tussendoor: het Sicilië van de laatste halve eeuw: de bommen van de maffia, de soldaten.
Enia was in Italië al bekend als acteur en toneelschrijver, maar vestigt nu ook zijn naam als romancier. Zo ook op aarde is zijn debuut, wordt wereldwijd vertaald en staat op de longlist voor de Premio Strega 2012. Kansloos is hij zeker niet: Zo ook op aarde combineert de coming-of-age van Zo God het wil met het rauwe van De eenzaamheid van de priemgetallen en het Italia regionale van Het Mussolinikanaal, stuk voor stuk Strega-winnaars. Kan het eigenlijk nog mislopen?
Zo ook op aarde van Davide Enia - oorspronkelijke titel Così in terra - verscheen bij De Bezige Bij in 2012, vertaald uit het Italiaans door Manon Smits.
334 blz, isbn 9789023468691
Geen opmerkingen:
Een reactie posten