'Waar gaat het je nou precies om?' had Marion hem op een keer gevraagd.
'Om verdwijningen,' zei Erlendur. 'Kijk, als man van het vak, als gewone rechercheur, zeg ik: Ik wil allereerst weten wat er gebeurd is, wie er is verdwenen, waarom en hoe.'
'Allicht,' zei Marion.
'Maar nou al die andere mensen.'
'Welke andere mensen?'
'Degenen die achterblijven.'
'Wat is er dan met die mensen?'
'Daar heb ik medelijden mee. Díé maken het allemaal mee, die moeten ermee leven. Ze moeten vechten tegen het gemis en het verdriet, hun leven lang. Die mensen interesseren me het meest.'
***
Tja, Erlendur. Fantastische boeken in het begin van de reeks. Moordkuil staat hoog in mijn top tien aller tijden. Noorderveen: ook prima (sinds de verfilming zie ik een andere Erlendur voor me; daarvóór zag ik gewoon Arnaldur zelf). Maar daarna ging het toch lichtjes achteruit. Goeie verhalen, daar niet van. En politieagent is niet het meest opbeurende beroep ter wereld, maar Erlendur kon toch net iets te vaak beginnen zeuren over zijn verdwenen broertje. Of anders over zijn ex die hem alle zonden Israëls verweet, zijn dochter die wel eens een spuitje zet en zijn zoon die het allemaal niet zo veel kan schelen. Misschien ligt het ook aan Arnaldurs sobere schrijfstijl, maar veel troostelozer moest het toch niet worden. Misschien heeft Arnaldur dat zelf ook wel beseft, want opeens was Erlendur verdwenen en namen collega's Elínborg (Onderstroom) en Sigurður Óli (Doodskap) het even over.
Maar goed, met Verdwijnpunt heeft Arnaldur zijn Erlendur dus eindelijk de gemoedsrust gegund die hij al die tijd zocht. Al moet hij daarvoor eerst nog door een dalletje. Erlendur kampeert in het ouderlijke huis aan de Oostfjorden. De herinneringen komen terug. Aan zijn eigen familie, en het blijvende trauma van het broertje in de sneeuwstorm. Die verdwijningen blijken niet uitzonderlijk in IJsland, want jaren geleden verdween ook al eens een vrouw. Alleen enkele oudjes herinneren zich die Matthildur nog. Erlendur confronteert de nabestaanden - een zus, een neef, een minnaar - met het mysterie van de verdwijning, terwijl ze het uitzicht uit hun slaapkamerraam zien verdwijnen achter hoogspanningskabels, waterkrachtcentrales en aluminiumfabrieken. De prijs die de moderne wereld eist.
Arnaldur, en dat is een van de redenen waarom ik 'm blijf lezen, weet altijd precies de moderne wereld, de zogenaamde vooruitgang, te plaatsen tegenover een verleden dat misschien eenvoudiger was, maar niet noodzakelijk beter. Er verdween toen al eens iemand spoorloos, en die trauma's kunnen een leven lang blijven nazinderen. Erlendur kan ervan meespreken. Benieuwd of hij na Verdwijnpunt de verdwijningenobsessie helemaal achter zich kan laten.
Kijk hier voor een overzicht van alle boeken van Indriðason.
Maar goed, met Verdwijnpunt heeft Arnaldur zijn Erlendur dus eindelijk de gemoedsrust gegund die hij al die tijd zocht. Al moet hij daarvoor eerst nog door een dalletje. Erlendur kampeert in het ouderlijke huis aan de Oostfjorden. De herinneringen komen terug. Aan zijn eigen familie, en het blijvende trauma van het broertje in de sneeuwstorm. Die verdwijningen blijken niet uitzonderlijk in IJsland, want jaren geleden verdween ook al eens een vrouw. Alleen enkele oudjes herinneren zich die Matthildur nog. Erlendur confronteert de nabestaanden - een zus, een neef, een minnaar - met het mysterie van de verdwijning, terwijl ze het uitzicht uit hun slaapkamerraam zien verdwijnen achter hoogspanningskabels, waterkrachtcentrales en aluminiumfabrieken. De prijs die de moderne wereld eist.
Arnaldur, en dat is een van de redenen waarom ik 'm blijf lezen, weet altijd precies de moderne wereld, de zogenaamde vooruitgang, te plaatsen tegenover een verleden dat misschien eenvoudiger was, maar niet noodzakelijk beter. Er verdween toen al eens iemand spoorloos, en die trauma's kunnen een leven lang blijven nazinderen. Erlendur kan ervan meespreken. Benieuwd of hij na Verdwijnpunt de verdwijningenobsessie helemaal achter zich kan laten.
Kijk hier voor een overzicht van alle boeken van Indriðason.
Verdwijnpunt van Arnaldur Indriðason - oorspronkelijke titel Furðustrandir - verscheen bij Q in 2012, vertaald uit het IJslands door Adriaan Faber.
272 blz, isbn 9789021441962
Geen opmerkingen:
Een reactie posten