Wie het Annuario Pontificio openslaat, ziet een reeks titels van de paus: bisschop van Rome, plaatsvervanger van Jezus Christus, opvolger van de prins der apostelen, paus van de universele Kerk, patriarch van het Westen, primaat van Italië, aartsbisschop en metropoliet van de Romeinse provincie, staatshoofd van de staat van Vaticaanstad, dienaar der dienaren Gods. Voorwaar een hele opdracht, ook al zijn een aantal titels louter eretitels.
***
Tien jaar geleden schreef jurist kerkelijk recht Kurt Martens een boek over de paus. 'Een pauselijk aftreden is weinig waarschijnlijk', schreef hij toen. Johannes Paulus II was oud en ziek, maar hij bleef inderdaad zijn zetel warmhouden tot het bittere eind, twee jaar later. In een rijtje van papabili noemde Martens - zij het als één naam in een lange rij - ene kardinaal Ratzinger, de man die het nu, na acht jaar, voor bekeken houdt als opperhoofd van de rooms-katholieke Kerk.
Voorspellingen over de volgende paus zijn uit De paus en zijn entourage niet te halen, om de eenvoudige reden dat van de 114 stemgerechtigde kardinalen van het vorige conclaaf er vandaag hoogstens vierendertig overblijven. (Ik vraag me trouwens af of de Oekraïense kardinaal Husar een welgemeende vloek kon onderdrukken toen hij het nieuws hoorde. Hij verliest het stemrecht twee dagen voor de vacantverklaring.) De rest van de 117 is gecreëerd (zoals dat heet) door Benedictus XVI. Een heel andere situatie dan acht jaar geleden dus. Het definitieve antwoord volgt in maart - hopelijk, want het langste conclaaf uit de geschiedenis duurde meer dan twee jaar.
Waar je wél iets over bijleert in De paus en zijn entourage, is de gang van zaken in zo'n conclaaf. Wie doet wat, en wie zorgt ervoor dat de rook wit is en niet zwart? Daarna gaat Martens in op de pauselijke huishouding. Welke diensten heeft de paus tot zijn beschikking, en wat steken die kardinalen en bisschoppen eigenlijk hele dagen uit? Voornaamste minpunt is dat Martens enkele sleutelbegrippen onvoldoende uitlegt, of misschien enige achtergrondkennis veronderstelt. Dat de volgende paus nog wat vereenvoudigingen kan doorvoeren in zijn administratie, dat staat daarentegen buiten kijf.
Voorspellingen over de volgende paus zijn uit De paus en zijn entourage niet te halen, om de eenvoudige reden dat van de 114 stemgerechtigde kardinalen van het vorige conclaaf er vandaag hoogstens vierendertig overblijven. (Ik vraag me trouwens af of de Oekraïense kardinaal Husar een welgemeende vloek kon onderdrukken toen hij het nieuws hoorde. Hij verliest het stemrecht twee dagen voor de vacantverklaring.) De rest van de 117 is gecreëerd (zoals dat heet) door Benedictus XVI. Een heel andere situatie dan acht jaar geleden dus. Het definitieve antwoord volgt in maart - hopelijk, want het langste conclaaf uit de geschiedenis duurde meer dan twee jaar.
Waar je wél iets over bijleert in De paus en zijn entourage, is de gang van zaken in zo'n conclaaf. Wie doet wat, en wie zorgt ervoor dat de rook wit is en niet zwart? Daarna gaat Martens in op de pauselijke huishouding. Welke diensten heeft de paus tot zijn beschikking, en wat steken die kardinalen en bisschoppen eigenlijk hele dagen uit? Voornaamste minpunt is dat Martens enkele sleutelbegrippen onvoldoende uitlegt, of misschien enige achtergrondkennis veronderstelt. Dat de volgende paus nog wat vereenvoudigingen kan doorvoeren in zijn administratie, dat staat daarentegen buiten kijf.
De paus en zijn entourage van Kurt Martens verscheen bij Davidsfonds in 2003.
174 blz, isbn 9058262111
Geen opmerkingen:
Een reactie posten