Antonio Manzini - Zwarte piste

Rocco Schiavone had heel wat zaken opgelost, moord, diefstal, oplichting, en leek af te stevenen op een glasrijke, bevredigende carrière. Maar toen was de ster Schiavone ineens gevallen, neergestort met een rappe, stille overplaatsing naar Val d'Aosta, om disciplinaire redenen.

***

Italiaanse politiemannen die om duistere redenen worden overgeplaatst naar de provincie, aan de andere kant van het land: het komt wel vaker voor. In Zwarte piste valt de eer te beurt aan commissaris Rocco Schiavone. Zijn elegante Clarks, zeer geschikt voor een avondje uit in Rome, voldoen nog net in het stedelijke Aosta, maar op de skipistes boven Champoluc krijgt hij al snel koude voeten. Daar is namelijk het lijk gevonden van een man, overhoop gereden door een sneeuwkat, maar wellicht daarvóór al omgebracht.

Schiavone gedraagt zich in het alpendorp, waar iedereen familie is van iedereen, weinig diplomatisch. Hij schrikt niet terug voor een illegale bijverdienste, maar heeft niettemin een hart van goud. Dat moet althans blijken uit een verder weinig ter zake doende scène met Aziatische vluchtelingen. Hun passage past wellicht in een strategie om Schiavone meteen goed te lanceren als terugkerend personage. Het verhaal valt daardoor ietwat licht uit, maar verder slaagt Manzini in zijn opzet. Zwarte piste is amusant en temperamentvol. Als er een tweede Schiavone komt, en Serena Libri besluit die uit te geven, dan sta ik op de eerste rij.

Zwarte piste van Antonio Manzini - oorspronkelijke titel Pista Nera - verscheen bij Serena Libri in 2013, vertaald uit het Italiaans door Welmoet Hillen.
283 blz, isbn 9789076270791