Ned Beauman - De jacht op Adele

Elisalexa Norb wierp haar hoofd achterover in het kussen. Nu hij zijn mond op haar borst had, bevond de lychee die aan haar hals was vastgelijmd zich vlak voor zijn ogen en het gladde, bleke oppervlak ervan had iets kalmerends, haast spiritueels; hij staarde er meditatief naar en vergat bijna dat ze elk moment konden worden betrapt.

***

Adele Hitler is degene waar het allemaal om draait. En nee, zij is geen familie van, al speelt het verhaal in het begin van de jaren dertig. Dat het allemaal om Adele draait, dat is het oordeel van Egon Loeser, een decorontwerper die werkt aan een toneelstuk over een teleportatiemachine die ene Lavicini bijna driehonderd jaar eerder ontwierp. De jacht op Adele, om haar uiteindelijk in zijn bed te krijgen, leidt Loeser naar Parijs en Los Angeles, terwijl op de achtergrond de nazi's hun duivels ontbinden. Niet dat dát hem veel kan schelen. In elk geval lijkt Loeser tijdens zijn wereldreis meer op het spoor te komen van de teleportatiemachine en de geheimzinnige verdwijning van Lavicini, dan van Adele.

De eerste pagina's van De jacht op Adele zijn een beproeving. Zorg ervoor dat je genoeg tijd hebt om meteen twintig pagina's door te lezen, en dan komt het wel goed. Het is een vaak grappig boek, met af en toe slapstickachtige taferelen. Een scène waarin twee dames hondenklieren worden aangenaaid terwijl een nijdige leguaan toekijkt, is hilarisch. Het verhaal zit ingenieus ineen, al moet ik toegeven dat ik nooit veel gegeven heb om al wat ruikt naar tijdsreizen en aanverwante hocus pocus.

De jacht op Adele van Ned Beauman - oorspronkelijke titel The Teleportation Accident - verscheen bij Nieuw Amsterdam in 2013, vertaald uit het Engels door Wim Scherpenisse en Gerda Baardman.
384 blz, isbn 9789046814901