Haar partner was nogal gesloten, of liever gezegd geen prater. Dat betreurde ze, want in Kiruna hadden ze tegen haar gezegd dat Klemet bij de rendierpolitie degene met de meeste ervaring was. Hij was zelfs de enige Sami onder deze agenten. Daar had hij zich over beklaagd, en dat kon ze begrijpen, want kennis van de taal kon heel belangrijk zijn tussen deze rendierhouders, die bij voorkeur hun eigen taal gebruikten voor alles wat met de rendierhouderij te maken had.
***
Olivier Truc is een Fransman, maar dat belette hem niet een thriller te schrijven die zich afspeelt in het hoogste noorden van Europa. De Samen (de benaming Lappen schijnt minder geapprecieerd te worden) zoeken er een evenwicht tussen drie staten - Noorwegen, Zweden en Finland - en tussen traditie en moderniteit. De aparte status en de tegenstellingen worden door Truc mooi onder de aandacht gebracht in een verhaal over een gestolen sjamanentrommel, zowat het enige Samische erfgoed in eigen bezit. Wanneer ook nog een rendierhouder wordt vermoord, zoekt de politie de dief en moordenaar vooral in die kringen. Heel wat Noren schijnen namelijk van oordeel te zijn dat die Lappen veel te veel voorrechten krijgen. Een interne afrekening onder achterlijke boeren komt sommige politieke partijen dan ook niet slecht uit. Gelukkig zit de rendierpolitie de echte slechterik op de hielen. Veertig dagen zonder schaduw is een vlotte misdaadroman, in het bijzonder geschikt voor wie nieuwsgierig is naar het land van de Samen, waar zon en schaduw veertig dagen lang achter de horizon verdwijnen.
Veertig dagen zonder schaduw van Olivier Truc - oorspronkelijke titel Le dernier Lapon - verscheen bij Signatuur in 2014, vertaald uit het Frans door Martine Woudt.
447 blz, isbn 9789056724764
Geen opmerkingen:
Een reactie posten