Pagina's

20 januari 2016

Patrick Conrad - Moço



****

Patrick Conrad is zeventig geworden, en dat wordt gevierd. De man heeft dan ook al een flink oeuvre aan poëzie, romans en films op zijn naam staan (zie ook Starr en Walker). Zijn laatste wapenfeiten, vooral misdaadromans, blijven vooralsnog wat in de schaduw. Misschien dat de Hercule Poirotprijs voor zijn laatste boek, Moço, daar verandering in brengt.  Het is hem van harte gegund, want weinig misdaadauteurs in Vlaanderen slagen er zo goed in het genre naar hun hand te zetten als Patrick Conrad.

'Het eerste lijk van het nieuwe millennium, dat wil ik niet missen,' hoort hij zichzelf nog tegen André Demeester zeggen. Wel, daar lag het, onder een straatlantaarn in een warme bloedplas die de sneeuw deed smelten. Wat hij niet voorzien had, was dat het om zijn eigen moeder zou gaan.

Moço keert terug naar de smoezelige jaren negentig. Qua sfeerzetting klopt het plaatje volledig: fotograaf Harry Kramer verdeelt zijn tijd tussen het maken van ranzige foto's van verdronken zwervers en zich te buiten gaan aan drank in het volkscafé waar hij zijn tipgevers ontmoet. Eens per jaar, met oudejaar, gaat hij kip met verlepte sla eten bij zijn moeder, die met kapotte knieën in een rolstoel zit. Alleen: dit jaar vindt hij haar niet in haar woonkamer, klagend over van alles en nog wat, maar dood op de stoep. Wie heeft zijn moeder uit het raam gekieperd? En wat heeft de zwerver Moço ermee te maken, die altijd in het parkje rechtover de deur terug te vinden was, maar nu spoorloos verdwenen is? Harry verdiept zich in het verleden van zijn moeder, toen zij nog een verleidelijke jonge vrouw met geld was. Heden en verleden komen uiteindelijk samen in de coulissen van Antwerpen.

Moço van Patrick Conrad verscheen bij Uitgeverij Vrijdag in 2015.
303 blz, isbn 9789460013447

Geen opmerkingen: