****
Op de valreep (nou ja) de meest verrassende roman van 2015: Het rijk van Jegorov van de Spaanse landbouwkundige Manuel Moyano. Het begint als een reportage over een Japanese expeditie naar een primitieve volksstam in Papoea-Nieuw-Guinea, en het eindigt als... ja, als wat eigenlijk?
Die wormpjes zijn de bron van alle kwaad. Het gaat om een parasiet die zijn eitjes uitstrooit over het gehele lijf van wie er eentje binnenkrijgt, met een pijnlijke dood tot gevolg. Maar de parasiet heeft ook een prettige bijwerking: als de zieke een paar blaadjes van een plaatselijke plant krijgt toegediend, verwerft hij het eeuwige leven. De Japanners zien daar geld in, en hebben al snel een pak klanten onder Hollywoodsterren en Amerikaanse senatoren. Je ziet al van hier dat dat slecht moet aflopen, maar hoe je van een wormpje naar een strijd om de wereld gaat, dat moet Moyano toch even uitleggen.
Zo verrassend als de inhoud is, zo mogelijk nog vernieuwender is de vorm. Moyano wisselt om de paar bladzijden van register: van een dagboek naar een verhoor, van een pathologisch rapport naar een briefwisseling, en als afsluiter een relevanter namenregister dan ooit. Allemaal mooi geordend, waarbij de chronologie tot enkele decennia in de toekomst reikt. Scifi is het niet echt: ook in 2042 mailen we blijkbaar nog gewoon naar elkaar en is een honderdjarige uitzonderlijk. Wat het dan wel is: humor, avontuur, spanning, politiek en een onvergetelijke complottheorie. Samengevat: een uitzonderlijk goed boek.
Vanavond is pater Cuballó in de ufu verschenen met net zo'n vis als Izumi had gegeten en hij heeft hem voor onze ogen opengereten. Binnenin wemelde het van de witte wormpjes van ongeveer een centimeter lang en niet dikker dan een vislijn.
Die wormpjes zijn de bron van alle kwaad. Het gaat om een parasiet die zijn eitjes uitstrooit over het gehele lijf van wie er eentje binnenkrijgt, met een pijnlijke dood tot gevolg. Maar de parasiet heeft ook een prettige bijwerking: als de zieke een paar blaadjes van een plaatselijke plant krijgt toegediend, verwerft hij het eeuwige leven. De Japanners zien daar geld in, en hebben al snel een pak klanten onder Hollywoodsterren en Amerikaanse senatoren. Je ziet al van hier dat dat slecht moet aflopen, maar hoe je van een wormpje naar een strijd om de wereld gaat, dat moet Moyano toch even uitleggen.
Zo verrassend als de inhoud is, zo mogelijk nog vernieuwender is de vorm. Moyano wisselt om de paar bladzijden van register: van een dagboek naar een verhoor, van een pathologisch rapport naar een briefwisseling, en als afsluiter een relevanter namenregister dan ooit. Allemaal mooi geordend, waarbij de chronologie tot enkele decennia in de toekomst reikt. Scifi is het niet echt: ook in 2042 mailen we blijkbaar nog gewoon naar elkaar en is een honderdjarige uitzonderlijk. Wat het dan wel is: humor, avontuur, spanning, politiek en een onvergetelijke complottheorie. Samengevat: een uitzonderlijk goed boek.
Het rijk van Jegorov van Manuel Moyano - originele titel El imperio de Yegorov - verscheen bij Meridiaan Uitgevers in 2015, vertaald uit het Spaans door Jacqueline Visscher.
173 blz, isbn 9789048822614
Geen opmerkingen:
Een reactie posten