Wat is een bos? Dat is een van de belangrijkste vragen die een bioloog zich kan stellen. Men heeft die vraag lange tijd als volgt geformuleerd: hoeveel bomen moet je hebben om een lap grond met recht van spreken een bos te noemen. In 1952 werd te Oslo tijdens een internationaal congres bepaald dat dit aantal honderdvijftig moest zijn.
De gevolgen waren rampzalig. Talrijke boomgaarden werden plots overspoeld door jeugdverenigingen die op grond van de honderdvijftig-bomen-regel meenden dat zij het volste recht hadden om daar bosspelen te organiseren. Hierdoor werd het inkomen van de gemiddelde fruitkweker op amper twee jaar tijd gehalveerd.
***
Wie het verdwijnen van de columns van Hugo Matthysen uit Humo nog altijd betreurt, kan zijn hart ophalen aan twee bundels: Nefast voor het konijn uit 2007 en deze Verzamelen geblazen! uit 2008, die ook al wat oudere stukjes bevat, en zelfs enkele gedichten van Joe Roxy (Ik hield niet van haar kleren / Dus trok ze die maar uit / Dat kon ik appreciëren / Dat was een wijs besluit). Constanten zijn de absurde humor en de taalspelletjes. De bundel is met mate te consumeren, want op den duur wordt het stramien wat voorspelbaar. Maar elke dag eentje, om de dag goed te beginnen, dat kan geen kwaad. Nu ik eraan denk: wanneer komt er eens een Hugo Matthysen Scheurkalender?
Verzamelen geblazen! van Hugo Matthysen verscheen bij Uitgeverij Vrijdag in 2008.
247 blz, isbn 9789460010163
Geen opmerkingen:
Een reactie posten