Maar wat er echt nodig zou zijn, en waar men niet zonder kan, is een donkere smet op de keien van een steeg, of liever nog op de Piazza del Comune. Een druppel bloed, niemand zou weten hoe die er kwam, wie er gestorven is, en waarom.
***
Curzio Malaparte is, om het zacht uit te drukken, een complexe persoonlijkheid. Italiaan, maar van Duitse origine. Eerst fascist, later communist. Schudde pseudo-journalistieke wanstaltige absurditeiten uit zijn mouw in Kaputt en De huid. En nu voor het eerst in Nederlandse vertaling, een bundeling verhalen waaruit een onthutsende fascinatie voor bloed blijkt, met als eerste zin in de eerste druk: 'Ik verafschuw bloed.'
Vijftien stukjes zijn het, waarin het bloed telkens een rol speelt. Zoals in het fragment hierboven, waarin Malaparte de stad van zijn hart bouwt. Een druppel bloed kan daarin niet ontbreken. Of nog: Cavalier Bonfante die zijn kat met een vork te lijf gaat als symbolische komaf met zijn oude, gedweeë ambtenarenleven. Complexe verhalen dus, van een complexe man. Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat er nog meer symboliek in zit dan ik er zo één twee drie kan uithalen.
Lees meer over Malaparte bij Italibro.
Vijftien stukjes zijn het, waarin het bloed telkens een rol speelt. Zoals in het fragment hierboven, waarin Malaparte de stad van zijn hart bouwt. Een druppel bloed kan daarin niet ontbreken. Of nog: Cavalier Bonfante die zijn kat met een vork te lijf gaat als symbolische komaf met zijn oude, gedweeë ambtenarenleven. Complexe verhalen dus, van een complexe man. Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat er nog meer symboliek in zit dan ik er zo één twee drie kan uithalen.
Lees meer over Malaparte bij Italibro.
Bloed van Curzio Malaparte - oorspronkelijke titel Sangue - verscheen bij Uitgeverij IJzer in 2012, vertaald uit het Italiaans door Jan van der Haar.
155 blz, isbn 9789086840892
Geen opmerkingen:
Een reactie posten