Wie? John Le Carré (Dorset, 1931) is de grootmeester der spionageromans.
Wat? Spion contra spionage.
Genre: spionageroman
Sterren: ****
Wat? Spion contra spionage.
Genre: spionageroman
Sterren: ****
Wat had Clive gestudeerd, vroeg ik me af, als hij ooit gestudeerd had? Waar? Wie bepaalde zijn koers, verwekte hem? Waar vond de Dienst die dode voorstedelijke zielen met al hun waarden, of een gebrek eraan, precies op hun plaats?
Recensie: Spionnen zijn ook maar mensen. Ze lachen, wenen, twijfelen, worden dronken en maken fouten. Ze worden verliefd wanneer dat niet echt past. Sommigen hebben er niet eens zelf voor gekozen spion te worden. Uitgever Scott 'Barley' Blair treedt maar toe bij de 'Vrienden' omdat een Russische schrijver toevallig hem uitkiest om zijn manuscript over de staat van de USSR te publiceren. Maar het document komt bij de Britse geheime dienst terecht. Barley wordt eropuit gestuurd om alle geheimen te ontfutselen en de bron te verifiëren, een opdracht die hem eerst en vooral laat kennismaken met de boodschapper: de mooie Jekaterina Orlova.
Le Carré zet menselijke spionnen neer (vaak meesterlijk in één enkele zin gevat) in een boek dat zijn tijd een paar jaar vooruit was: het communisme was nog net niet aan haar eigen onkunde ten onder gegaan. Dat het niet lang meer zal duren, merk je al aan de sfeer. Moskou is een stad in verval, er staan lange rijen aan te schuiven aan de winkels. Maar er is ook al een kleine opening gemaakt naar het Westen. Het is de tijd van Gorbatsjovs glasnost: de Britse uitgevers kunnen hun werk al eens komen voorstellen op een boekenbeurs. Mits toelating en onder toezicht, uiteraard.
Le Carré laat spion Barley worstelen met de vraag wat goed is en wat kwaad. Waar moet het naartoe met dat perfide systeem van wederzijdse afschrikking? Waarom moet West zo nodig opboksen tegen Oost, vooral als beiden niet eens van elkaar weten wat de ander precies in huis heeft? Maar vergeet ook niet dat Het Rusland Huis een verhaal is van mensen, per toeval verzeild geraakt in een van de grootste spionageoperaties ooit. Geen thriller in de gangbare zin van het woord, maar wel aangrijpend en met een heerlijk onderkoelde humor. John Le Carré in beste doen.
Meer van John Le Carré: Spion aan de muur - Absolute vrienden
Links: Ine Jacet - De Boekenplank - crimezone.nl - wikipedia
Google Maps: Het Rusland Huis op de wereldkaart
Het Rusland Huis van John Le Carré - oorspronkelijke titel The Russia House - werd uitgegeven door Luitingh-Sijthoff in 1989, en nadien enkele keren herdrukt. De vertaling uit het Engels is van Rob van Moppes.
Le Carré zet menselijke spionnen neer (vaak meesterlijk in één enkele zin gevat) in een boek dat zijn tijd een paar jaar vooruit was: het communisme was nog net niet aan haar eigen onkunde ten onder gegaan. Dat het niet lang meer zal duren, merk je al aan de sfeer. Moskou is een stad in verval, er staan lange rijen aan te schuiven aan de winkels. Maar er is ook al een kleine opening gemaakt naar het Westen. Het is de tijd van Gorbatsjovs glasnost: de Britse uitgevers kunnen hun werk al eens komen voorstellen op een boekenbeurs. Mits toelating en onder toezicht, uiteraard.
Le Carré laat spion Barley worstelen met de vraag wat goed is en wat kwaad. Waar moet het naartoe met dat perfide systeem van wederzijdse afschrikking? Waarom moet West zo nodig opboksen tegen Oost, vooral als beiden niet eens van elkaar weten wat de ander precies in huis heeft? Maar vergeet ook niet dat Het Rusland Huis een verhaal is van mensen, per toeval verzeild geraakt in een van de grootste spionageoperaties ooit. Geen thriller in de gangbare zin van het woord, maar wel aangrijpend en met een heerlijk onderkoelde humor. John Le Carré in beste doen.
Meer van John Le Carré: Spion aan de muur - Absolute vrienden
Links: Ine Jacet - De Boekenplank - crimezone.nl - wikipedia
Google Maps: Het Rusland Huis op de wereldkaart
Het Rusland Huis van John Le Carré - oorspronkelijke titel The Russia House - werd uitgegeven door Luitingh-Sijthoff in 1989, en nadien enkele keren herdrukt. De vertaling uit het Engels is van Rob van Moppes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten