Pagina's

14 juni 2009

Anne Holt - Hoogtelijn



Zelf zei ik lange tijd niets. Ik was ervan overtuigd dat ik één van slechts weinige overlevenden was en bovendien lag er een wildvreemde baby op mijn schoot. Het kind kwam tijdens de klap van achter mij door de lucht aan, schampte mijn schouder en trof de wand vlak voor mijn rolstoel, waarna het met een plof op mijn schoot landde. In een reflex sloeg ik mijn armen om het krijsende bundeltje heen. Ik begon weer te ademen en rook de droge geur van sneeuw.

***

Hanne Wilhelmsen, de lesbische ex-politie-inspecteur die gekluisterd aan een rolstoel door het leven moet , raakt in Finse, een plaatsje langs de spoorlijn Oslo-Bergen, betrokken bij een treinongeval. Tweehonderdnegenenzestig mensen moeten hun toevlucht zoeken in het plaatselijke hotel terwijl een zware sneeuwstorm de streek teistert. Dat is op zich al goed voor conflictsituaties, en dan wordt er ook nog een moord gepleegd op een dominee. Wilhelmsen tracht de zaak onder controle te houden, maar dat blijkt niet zo eenvoudig. De plaats is onbereikbaar voor hulpdiensten, zondebokken worden aangewezen, en een mysterieuze strengbewaakte passagier stelt de zenuwen op de proef.

Een gehandicapte speurder op een afgezonderde locatie: het geeft een aparte dynamiek aan een thriller. Herinner u Het krijsen van de bossen, waarin Brigitte Aubert iets soortgelijks deed. Maar tegelijk heeft het ook iets gemaakts over zich, alsof de formule op zich al garant zou staan voor de nodige spanning. Niettemin krijgen we van Holt opnieuw wat we van haar gewend zijn (zie ook Wat nooit gebeurt): een vlotte thriller met een zeer dicht bij de actualiteit aansluitend thema.




Hoogtelijn van Anne Holt - oorspronkelijke titel 1222 - verscheen bij Cargo in het voorjaar van 2009, vertaald uit het Noors door Annemarie Smit.
304 pagina's, isbn 9789023440260

1 opmerking:

Flash zei

Voor mij persoonlijk het slechtste boek van Anne Holt met Hanne Wilhelmsen in de hoofdrol. Geen sfeer, geen spanning. Ik was echt helemaal verknocht aan de andere boeken en heb ze allemaal gelezen. Per boek in een dag of 2, 3. Hier heb ik ruim 5 weken over gedaan en moest me iegenlijk dwingen om het uit te lezen, in de hoop dat het nog wat zou worden. Jammer, jammer.