We zijn heel normaal, er is geen ander plan voorzien dan normaal zijn, het is een neiging die ons in het bloed zit. Generaties lang hebben onze families hard gewerkt om het leven bij te schaven tot elk onderscheid was weggevlakt - elke oneffenheid waardoor we vanuit de verte zouden kunnen opvallen. In de loop der jaren hebben ze een bepaalde deskundigheid verworven op dat gebied: de zekere hand, het kennersoog - vaklui.
***
In Dit verhaal botst Ultimo's droom met de oude gang van zaken. Wegen en auto's, dat is iets voor de rijken. In De barbaren, een essay ontstaan als een reeks krantenartikels, onderzoekt Baricco de ondergang van de cultuur, al spreekt hij zelf liever van een mutatie. En ook in zijn nieuwste roman, Emmaüs, staat een breuk tussen twee werelden op het programma. Enerzijds die van vier jongens, normale en gelukkige jongens, zoals ze dat zelf noemen. Gelovig ook, want 'tot de voorgeschreven uitrusting van de normaliteit behoort ook, onvervreemdbaar, het feit dat we katholiek zijn - gelovig en katholiek.' Maar verder weg is er een andere wereld, 'figuren aan de horizon'. Andre komt uit die wereld; alleen al haar naam duidt op een kloof met hun eigen wereld. Daarginds zijn ze rijk, ze kennen 'lichtvaardig gekozen etenstijden' en 'ze lijken nergens in te geloven'.
Andre brengt geleidelijk hun wereldbeeld aan het kantelen. De jongens verliezen hun zekerheden, met soms dramatische gevolgen. Emmaüs is misschien niet meer helemaal van deze tijd. Naar vier zulke naïeve koorzangers zou het hier en nu lang zoeken zijn. De kloof tussen hen en de wereld van drugsfeestjes oogt naar onze maatstaven angstwekkend groot. Maar net door die kloof uit te diepen maakt Baricco veel vragen los over het geloof, over het gewicht dat de katholieke kerk op jonge schouders legt. Baricco's verhalen hebben niet de pretentie een eenvoudig antwoord te bieden op moeilijke vragen. Het zijn van die gedachten die nog een hele tijd blijven rondspoken in je hoofd.
Andre brengt geleidelijk hun wereldbeeld aan het kantelen. De jongens verliezen hun zekerheden, met soms dramatische gevolgen. Emmaüs is misschien niet meer helemaal van deze tijd. Naar vier zulke naïeve koorzangers zou het hier en nu lang zoeken zijn. De kloof tussen hen en de wereld van drugsfeestjes oogt naar onze maatstaven angstwekkend groot. Maar net door die kloof uit te diepen maakt Baricco veel vragen los over het geloof, over het gewicht dat de katholieke kerk op jonge schouders legt. Baricco's verhalen hebben niet de pretentie een eenvoudig antwoord te bieden op moeilijke vragen. Het zijn van die gedachten die nog een hele tijd blijven rondspoken in je hoofd.
Emmaüs van Alessandro Baricco - oorspronkelijke titel Emmaus - verscheen bij De Bezige Bij in 2010, vertaald uit het Italiaans door Manon Smits.
158 blz, isbn 9789023458623
Geen opmerkingen:
Een reactie posten