Het was nazomer, en mensen waren buiten in hun tuinen. Hij zag kleine kinderen op trampolines, vrouwen die hun bloembedden rooiden, mannen die buiten op het erf hun auto wasten. Een man zat op zijn hurken zijn staketsel te schilderen, een vrouw nam pasgewassen kleren van de lijn. En hij vond het allemaal leuk. Hij hield van dit krioelende leven, het krijtwitte wasgoed dat in de wind wapperde en de geur van verf. Hij hield ervan en hij wilde het vernietigen. Iedereen leeft op een rand, dacht hij, en ik zal ze over de rand wippen.
****
De tiende Konrad Sejer-thriller is het al, en er zit nog geen beetje sleet op. Misschien omdat je weinig tegen Sejer kan hebben. Hij is gewoon een brave man, die met iedereen meeleeft, zelfs met de daders van soms de meest gruwelijke misdaden. Misschien ook omdat Fossum al eens een boek schrijft waarin Sejer maar een piepklein rolletje krijgt. Dat laatste is in De waarschuwer duidelijk niet het geval. Integendeel zelfs. Sejer is de man die verbanden legt tussen misdrijven - elk woord teveel hierover dreigt heel het verhaal weg te geven - en ondertussen ook met zijn eigen ouder wordende lijf moet zien om te gaan. Weet dat Fossum weer uitstekend bezig is in De waarschuwer. Een eenvoudige stijl, en altijd de vinger aan de pols. Van eender welk personage, en waarschijnlijk zelfs van de hele maatschappij.
Nog Fossum: Kwade wil en De nacht van vier november
De waarschuwer van Karin Fossum - oorspronkelijke titel Varsleren - verscheen bij Manteau en Anthos in 2010, vertaald uit het Noors door Annemarie Smit.
265 blz, isbn 9789022325254
Geen opmerkingen:
Een reactie posten