Ian McEwan - Solar

Hij behoorde tot het type mannen - vagelijk onsympathiek, vaak kaal, klein, dik, slim - dat onverklaarbaar aantrekkelijk was voor bepaalde mooie vrouwen. Of hij dacht dit van zichzelf en daardoor leek het ook zo. Ook hielp het dat sommige vrouwen hem beschouwden als een genie dat moest worden gered. Maar de Michael Beard van nu was een man met een vernauwde geestestoestand, a-hedonistisch, monothematisch, geslagen.

***

Wat gaan we nog allemaal meemaken? Ian McEwan die een humoristisch boek schrijft. Dat is zoiets als Sepultura een kerstballade laten uitbrengen. Het werkt niet echt.

McEwan doet nochtans hard zijn best. Sommige passages zijn best grappig. Maar het hoofdpersonage Michael Beard is niet het soort man dat je makkelijk grappig vindt. De Nobelprijswinnaar fysica is vooringenomen, gewetenloos en gemakzuchtig. Hij bedriegt niet alleen zijn vele vrouwen, maar eigenlijk iedereen die hij tegenkomt. De laatste jaren heeft hij zich gespecialiseerd in het klimaatthema, maar alleen omdat de regering speciaal voor hem een onderzoekscentrum heeft opgezet. Daar komt nog bij dat McEwan zijn personage niet zo grondig ondersteboven keert als in pakweg De troost van vreemden of Aan Chesil Beach. En laat dat nu net zijn sterkste punt zijn.

Solar: enkele halfslachtig komische situaties en een bijna karikaturaal hoofdpersonage. De volgende keer hoeft het niet per se grappig te zijn.

Solar van Ian McEwan - oorspronkelijke titel eveneens Solar - verscheen bij De Harmonie in 2010, vertaald uit het Engels door Rien Verhoef.
363 blz, isbn 9789022325278