Stephen stond op. Hij zei vastberaden: 'Ik heb uw gezicht gezien, op die ochtend in juli, toen wij aanvielen in Beaucourt. Ik nam mijn orders van u in ontvangst bij de ingang van de verbindingsloopgraaf.'
'En?'
'Ik keek in uw ogen, en ik zag een totale leegte.'
Gray leek, voor het eerst zolang Stephen hem kende, op het verkeerde been gezet. Hij kuchte even en sloeg zijn ogen neer. Toen hij Stephen weer kon aankijken, zei hij: 'Dat zijn intieme momenten.'
Stephen knikte. 'Dat weet ik. Ik was erbij. Ik zag de grote leegte in uw ziel, en u zag datzelfde bij mij.'
***
Nog even en het is honderd jaar geleden dat de Eerste Wereldoorlog in alle hevigheid losbarstte. De herdenkingsplechtigheden worden volop gepland in de Westhoek, en de BBC verfilmde alvast een van de meest gekende WO I-boeken: Birdsong van Sebastian Faulks, in 1997 vertaald als Het lied van de loopgraven. Uitgeverij Prometheus bracht meteen ook een nieuwe boekversie uit, de zevende druk alweer.
Het verhaal begint in 1910 in Amiens, Noord-Frankrijk, waar de jonge Engelsman Stephen Wraysford op stage is bij een Franse textielbaron. Hij leert er echter vooral bij over de liefde: hij wordt verliefd op de vrouw van de fabrieksbaas, Isabelle. Maar de relatie blijft niet duren, en jaren later vinden we Stephen terug in de loopgraven, een onzinnige oorlog uitvechtend met een onzichtbare maar zeer nabije vijand.
De verslagen van de strijd in de loopgraven, de onmenselijke omstandigheden, de krachttoeren van de tunnelgravers, zijn bij momenten verschrikkelijk reëel. Maar tegelijk krijg je niet altijd hoogte van de personages die Faulks opvoert. Een Jack, Shaw of Weir, Stephens medestrijders, komen nauwelijks uit de verf, waardoor de loopgravenepisodes nogal langgerekt overkomen. Het lied van de loopgraven is een mooie synthese van een liefdesverhaal met oorlogsgruwel, maar voor dé 14-18-roman kijk ik toch eerder richting Pat Barker en haar Weg der geesten-trilogie.
Het verhaal begint in 1910 in Amiens, Noord-Frankrijk, waar de jonge Engelsman Stephen Wraysford op stage is bij een Franse textielbaron. Hij leert er echter vooral bij over de liefde: hij wordt verliefd op de vrouw van de fabrieksbaas, Isabelle. Maar de relatie blijft niet duren, en jaren later vinden we Stephen terug in de loopgraven, een onzinnige oorlog uitvechtend met een onzichtbare maar zeer nabije vijand.
De verslagen van de strijd in de loopgraven, de onmenselijke omstandigheden, de krachttoeren van de tunnelgravers, zijn bij momenten verschrikkelijk reëel. Maar tegelijk krijg je niet altijd hoogte van de personages die Faulks opvoert. Een Jack, Shaw of Weir, Stephens medestrijders, komen nauwelijks uit de verf, waardoor de loopgravenepisodes nogal langgerekt overkomen. Het lied van de loopgraven is een mooie synthese van een liefdesverhaal met oorlogsgruwel, maar voor dé 14-18-roman kijk ik toch eerder richting Pat Barker en haar Weg der geesten-trilogie.
Van dezelfde auteur: Engleby - Devil may care - Een week in december
Het lied van de loopgraven van Sebastian Faulks - oorspronkelijke titel Birdsong - verscheen bij Prometheus in 2012 (zevende druk), vertaald uit het Engels door Tinke Davids.
486 blz, isbn 9789044620429
Geen opmerkingen:
Een reactie posten