Pagina's

17 augustus 2012

Arne Dahl - Verdwenen onschuld



Het was een lage, drukkende hemel die het dorpje leek te willen omsluiten met een goed afgegrensd gewelf. Een stuk van het universum, zorgvuldig afgebakend van de rest.
Sara Svenhagen huiverde. Ze had die huivering kunnen interpreteren als een effect van de toenemende avondkou, maar dan zou het zijn of ze alle andere aspecten ervan wilde ontwijken.

****

Wát een fantastische auteur is die Arne Dahl toch. Ik had het al voorspeld bij de eerste boeken, als ik even onbescheiden mag zijn, en hij maakt het nu toch al acht boeken waar. De mix is nochtans altijd dezelfde: het weergaloze A-team krijgt een reeks van misdaden voorgeschoteld die op onnavolgbare doch plausibele wijze met elkaar verbonden blijken. Minstens een van de teamleden raakt persoonlijk betrokken en het gaat altijd over een maatschappelijk hot item. Dat alles gebracht met de unieke humor van een negenenveertigjarige redacteur uit Stockholm.

In Verdwenen onschuld wijdt het team zich, bij gebrek aan internationaal gericht werk, aan de verdwijning van een veertienjarig meisje tijdens een schoolreis. In de buurt blijken niet minder dan drie pedofielen te wonen, die meteen als verdachte worden beschouwd. Of is Emily er dan toch vandoor gegaan met 'een lokale motorcrosser van zeventien lentes met een onweerstaanbaar donzig snorretje'? In ieder geval is er meer aan de hand dan de verdwijning alleen.

In zijn unieke stijl - hoegenaamd niet opdringerig - waarschuwt Arne Dahl voor wat er zoal gebeurt op de moeilijkst te controleren plaats ter wereld: het internet. Allerhande gespuis vindt er elkaar, en dat quasi onder onze neus. Met die perverse uitwassen krijgt een heerlijk, luchtig boek dan toch nog een donker randje.

Verdwenen onschuld van Arne Dahl - oorspronkelijke titel Mörkertal - verscheen bij De Geus in 2012, vertaald uit het Zweeds door Tineke Jorissen-Wedzinga.
412 blz, isbn 9789044521139

Geen opmerkingen: